Opinia rzecznik generalnej E. Sharpston przedstawiona w dniu 6 lutego 2020 r., sygn. C-276/18

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 6 lutego 2020 r.(1)

Sprawa C276/18

KrakVet Marek Batko sp. K.

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sąd administracyjny i pracy dla miasta stołecznego Budapeszt, Węgry)]

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Wspólny system podatku od wartości dodanej Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 33 Ustalenie miejsca, w którym transakcje podlegające opodatkowaniu zostały dokonane Towary wysyłane lub transportowane przez dostawcę lub na jego rzecz Praktyka stanowiąca nadużycie Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuły 7, 13 i 2830 Współpraca administracyjna Podwójne opodatkowanie

1. Rozpatrywany wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sąd administracyjny i pracy dla miasta stołecznego Budapeszt, Węgry) dotyczy wykładni różnych przepisów dyrektywy 2006/112/WE (zwanej dalej dyrektywą VAT)(2) oraz rozporządzenia (UE) nr 904/2010 (zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie zwalczania oszustw w dziedzinie VAT)(3). Kiedy towary mają być zaklasyfikowane jako wysyłane lub transportowane przez dostawcę lub na jego rzecz w rozumieniu art. 33 dyrektywy VAT? Kiedy utrwaloną praktykę przedsiębiorcy realizowaną na podstawie tego przepisu należy uznać za stanowiącą nadużycie? I wreszcie czy w tym kontekście konieczna jest współpraca administracyjna organów podatkowych różnych państw członkowskich w celu ustalenia, gdzie dokonane zostały transakcje podlegające opodatkowaniu, aby uniknąć podwójnego opodatkowania zgodnie z art. 7, 13 i 2830 rozporządzenia w sprawie zwalczania oszustw w dziedzinie VAT?

Sąd odsyłający przedstawił pięć pytań dotyczących tych zagadnień. Trybunał zwrócił się do mnie o rozważenie w niniejszej opinii jedynie pytań czwartego i piątego. Dotyczą one, odpowiednio, znaczenia sformułowania towary wysyłane lub transportowane przez dostawcę lub na jego rzecz zawartego w art. 33 ust. 1 dyrektywy VAT oraz pojęcia praktyk stanowiących nadużycie.