Opinia rzecznika generalnego Pitruzzella przedstawiona w dniu 7 listopada 2019 r., sygn. C-480/18

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GIOVANNIEGO PITRUZZELLI

przedstawiona w dniu 7 listopada 2019 r.(1)

Sprawa C480/18

AS PrivatBank

przy udziale:

Finanšu un kapitla tirgus komisija

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstk tiesa (sąd najwyższy, Łotwa)]

Odesłanie prejudycjalne Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego Dyrektywa 2007/64/WE Artykuły 2, 20, 21, 51, 75 i 8083 Zakres zastosowania dyrektywy 2007/64/WE Usługi płatnicze świadczone w walucie innej niż euro lub oficjalna waluta państwa członkowskiego spoza obszaru euro Właściwe organy Nadzór ostrożnościowy Procedury wnoszenia skarg i pozasądowe procedury odszkodowawcze Niewykonanie lub wadliwe wykonanie zlecenia płatniczego

1. Dziedzina usług płatniczych rozwija się w szybkim i dynamicznym tempie dzięki ciągłym innowacjom technologicznym, które stanowią poważne wyzwanie dla instytucji właściwych do określenia ram regulacyjnych dla tych usług. Dziedzina ta ma kluczowe znaczenie w nowoczesnych gospodarkach, które opierają się na istnieniu wydajnych i bezpiecznych systemów płatniczych.

2. W tym kontekście niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstk tiesa (sąd najwyższy, Łotwa) dotyczy wykładni określonych przepisów dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego(2), która stanowi podstawę do stworzenia jednolitego rynku usług płatniczych oraz zharmonizowanych ram prawnych Unii dla tego rodzaju usług. Dyrektywa ta została obecnie uchylona i zastąpiona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego(3), która jednak w zasadniczy sposób zachowała jej strukturę i pozostawiła szereg przepisów bez zmian.

Niniejsza sprawa umożliwia Trybunałowi dokonanie wykładni zakresu określonych przepisów dyrektywy 2007/64, z których większość została powtórzona w dyrektywie 2015/2366, w kontekście powstałego między łotewskim bankiem a Finanšu un kapitla tirgus komisija (komisją ds. rynków finansowych i kapitałowych, zwaną dalej komisją ds. rynków finansowych) sporu dotyczącego zgodności z prawem wydanej przez ten ostatni organ decyzji w sprawie niewykonania zlecenia płatniczego, o które zwrócił się klient tego banku.