Opinia rzecznika generalnego Hogan przedstawiona w dniu 11 września 2019 r., sygn. C-13/18, C-126/18

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GERARDA HOGANA

przedstawiona w dniu 11 września 2019 r.(1).

Sprawy połączone C13/18 i C126/18

Sole-Mizo Zrt.

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sąd administracyjny i do spraw socjalnych w Segedynie, Węgry)]

i

Dalmandi Mezőgazdasági Zrt.

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

[Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szekszárdi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sąd administracyjny i do spraw socjalnych w Szekszardzie, Węgry)]

Odesłanie prejudycjalne Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) Dyrektywa 2006/112/WE Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego Odpowiedzialność państwa członkowskiego Prawo do pełnego odszkodowania lub prawo do odpowiedniego odszkodowania Obliczanie odsetek należnych w celu zrekompensowania spowodowanej szkody Zasady skuteczności i równoważności Zakres zastosowania

1.        Analizowane tu dwa odwołania prejudycjalne, złożone przez Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sąd administracyjny i do spraw socjalnych w Segedynie, Węgry) i przez Szekszárdi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sąd administracyjny i do spraw socjalnych w Szekszardzie, Węgry), dotyczą zakresu prawa do uzyskania rekompensaty za uchybienie przez państwo członkowskie zobowiązaniom wynikających z prawa Unii.

        Wnioski zostały złożone w postępowaniach pomiędzy Sole-Mizo Zrt. (C13/18) i Dalmandi Mezőgazdasági Zrt. (C126/18) a Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága (dyrekcją ds. odwołań krajowej administracji podatkowej i celnej, zwaną dalej dyrekcją ds. odwołań, Węgry). Dotyczą one zgodności z prawem praktyki krajowej przyjętej przez rząd węgierski w celu zrekompensowania podatnikom VAT stosowania warunku określonego przez prawo krajowe, który następnie Trybunał uznał za niezgodny z prawem Unii. Zgodnie z proponowanym przeze mnie wyjaśnieniem wspomniana praktyka krajowa zdaje się w niektórych aspektach wykraczać poza wymogi prawa Unii, w innych zaś ich nie spełniać.