Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 29 lipca 2019 r., sygn. rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 29 lipca 2019 r

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 29 lipca 2019 r.(1)

Sprawa C555/18

K.H.K.

przeciwko

B.A.C.,

E.E.K.

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad (sąd rejonowy w Sofii, Bułgaria)]

Odesłanie prejudycjalne Współpraca sądowa w sprawach cywilnych Rozporządzenie (UE) nr 655/2014 Procedura europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym Pojęcie dokumentu urzędowego Nakaz zapłaty wierzytelności

I.      Wstęp

1.        Zgodnie z wyrokiem Denilauler(2), wydanym przez Trybunał w 1979 r., środek tymczasowy lub zabezpieczający wydany ex parte nie podlega systemowi uznawania i wykonywania orzeczeń przewidzianemu w konwencji brukselskiej(3). W późniejszym czasie orzecznictwo to zostało skodyfikowane w rozporządzeniu (UE) nr 1215/2012(4). Fakt, że środki tymczasowe i zabezpieczające nie były objęte ujednoliconym na poziomie prawa Unii systemem uznawania i wykonywania, był jednym z powodów, dla których prawodawstwo Unii w zakresie wykonywania orzeczeń wydanych w wyniku postępowań o zapłatę było uważane przez niektórych za piętę achillesową europejskiej przestrzeni sądowej w dziedzinie prawa cywilnego(5).

2.        Prawie 35 lat po wydaniu wyroku Denilauler(6), w roku 2014, zostało przyjęte rozporządzenie (UE) nr 655/2014(7), w którym prawodawca Unii ustanowił europejski nakaz zabezpieczenia. Zachowując jednocześnie efekt zaskoczenia w stosunku do dłużnika, jest on automatycznie uznawany w pozostałych państwach członkowskich bez potrzeby przeprowadzania specjalnej procedury(8).

3.        W swym odesłaniu prejudycjalnym sąd odsyłający zwraca się do Trybunału o dokonanie, po raz pierwszy, wykładni rozporządzenia nr 655/2014.

        Na prośbę Trybunału niniejsza opinia ograniczy się do analizy pierwszego z trzech pytań prejudycjalnych, w którym sąd odsyłający zwraca się do niego o wykładnię pojęcia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 4 pkt 10 rozporządzenia nr 655/2014, a w szczególności o ustalenie, czy dokument urzędowy w rozumieniu tego rozporządzenia musi być wykonalny, czy nie.