Opinia rzecznika generalnego Pitruzzella przedstawiona w dniu 27 czerwca 2019 r., sygn. C-274/18

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GIOVANNIEGO PITRUZZELLI

przedstawiona w dniu 27 czerwca 2019 r.(1)

Sprawa C274/18

Minoo Schuch-Ghannadan

przeciwko

Medizinische Universität Wien

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeits- und Sozialgericht Wien (sąd pracy i spraw socjalnych w Wiedniu, Austria)]

Odesłanie prejudycjalne Polityka społeczna Równe traktowanie kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy Ograniczenie maksymalnego ogólnego czasu trwania kolejnych umów o pracę na czas określony Dyskryminacja pośrednia ze względu na płeć Ciężar dowodu

1.        We wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, który jest przedmiotem niniejszej opinii, Arbeits- und Sozialgericht Wien (sąd pracy i spraw socjalnych w Wiedniu, Austria) zwraca się do Trybunału z trzema pytaniami, dotyczącymi, po pierwsze, wykładni klauzuli 4 porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin [czasu pracy], zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r. (zwanego dalej porozumieniem ramowym dotyczącym pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy)(2), po drugie, wykładni art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/54/WE z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy(3), a po trzecie, wykładni art. 19 ust. 1 tejże dyrektywy.

I.      Postępowanie główne, pytania prejudycjalne i postępowanie przed Trybunałem

        Niniejsze odesłanie prejudycjalne Arbeits- und Sozialgericht Wien (sądu pracy i spraw socjalnych w Wiedniu, Austria) zostało przedstawione w ramach powództwa wytoczonego przez Minoo Schuch-Ghannadan przeciwko Medizinische Universität Wien (uniwersytetowi medycznemu w Wiedniu, Austria, zwanemu dalej MUW) w przedmiocie ustania jej stosunku pracy z tym uniwersytetem. W uzasadnieniu swojego pozwu M. Schuch-Ghannadan podniosła w szczególności, że system wprowadzony przez § 109 ust. 2 Universitätsgesetz z 2002 r. (austriackiej ustawy o uniwersytetach z 2002 r., zwanej dalej UG), który stosuje się do MUW() i który regulował jej stosunek pracy z MUW, jest niezgodny z prawem Unii, ponieważ wprowadza, po pierwsze, dyskryminację pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy w stosunku do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, a po drugie, z tego względu, dyskryminację pośrednią kobiet. Zgodnie z tym przepisem stosunki pracy mogą być zawierane na czas nieokreślony lub określony, przy czym stosunki na czas określony powinny być ograniczone maksymalnie do 6 lat, o ile UG nie stanowi inaczej. Ustęp 2 tego paragrafu stanowi, że [n]astępowanie po sobie kolejnych [stosunków pracy na] czas określony jest dozwolone jedynie w przypadku pracownic i pracowników zatrudnionych w ramach projektów finansowanych przez osoby trzecie lub projektów badawczych oraz pracowników zatrudnionych wyłącznie do celów kształcenia, jak i pracowników zatrudnionych na zastępstwo. Łączny czas trwania kolejnych stosunków pracy z pracownicą lub pracownikiem nie może przekraczać 6 lat lub 8 lat w przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jednorazowe przedłużenie na dodatkowy okres, łącznie do maksymalnie 10 lat lub 12 lat w przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy jest dozwolone, jeżeli istnieje ku temu obiektywne uzasadnienie, w szczególności realizacja lub ukończenie projektów badawczych lub publikacji.