Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 11 kwietnia 2019 r., sygn. C-543/17

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 11 kwietnia 2019 r.(1)

Sprawa C543/17

Komisja Europejska

przeciwko

Królestwu Belgii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego Artykuł 258 TFUE Dyrektywa 2014/61/UE Koszty realizacji szerokopasmowych sieci łączności elektronicznej Artykuł 260 ust. 3 TFUE Obowiązek poinformowania o środkach podjętych w celu transpozycji dyrektywy Sankcje pieniężne Żądanie zasądzenia zapłaty dziennej okresowej kary pieniężnej

I.      Wprowadzenie

1.        W niniejszej sprawie Komisja Europejska zwraca się do Trybunału o stwierdzenie, że nie przyjmując w terminie do dnia 1 stycznia 2016 r. wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/61/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie środków mających na celu zmniejszenie kosztów realizacji szybkich sieci łączności elektronicznej[(2)], a w każdym razie nie informując Komisji o takich przepisach, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na tym państwie na mocy art. 13 wskazanej dyrektywy(3).

2.        Ponadto Komisja zwraca się do Trybunału o zobowiązanie Królestwa Belgii, na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE, do zapłaty okresowej kary pieniężnej w kwocie 54 639,36 EUR dziennie od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie z tytułu uchybienia zobowiązaniu do poinformowania o środkach transpozycji dyrektywy [2014/61](4).

        Niniejsza skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego składa się zatem z dwóch części, z których pierwsza dotyczy kwestii klasycznego uchybienia polegającego na (częściowym) braku transpozycji dyrektywy, a druga kwestii sankcji pieniężnej() na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE. Część pierwsza postępowania nie stwarza problemu prawnego, a ponadto nie jest kwestionowana przez strony postępowania(). Natomiast problematyka prawna podniesiona w ramach części drugiej jest przedmiotem dyskusji między Komisją z jednej strony, a Królestwem Belgii oraz interweniującym państwami członkowskimi z drugiej strony().