Opinia rzecznik generalnej J. Kokott przedstawiona w dniu 12 marca 2019 r., sygn. C-72/18

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 12 marca 2019 r.(1).

Sprawa C72/18

Daniel Ustariz Aróstegui

przeciwko

Departamento de Educación del Gobierno de Navarra

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo n° 1 de Pamplona (sąd administracyjny w Pampelunie, Hiszpania)]

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Polityka społeczna Praca na czas określony Dyrektywa 1999/70/WE Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte UNICE, CEEP oraz ETUC Zasada niedyskryminacji pracowników zatrudnionych na czas określony Pracownicy kontraktowi zatrudnieni administracyjnie Przyznanie dodatku do wynagrodzenia Wynagrodzenie za awans i rozwój kariery zawodowej Wykluczenie pracowników kontraktowych Porównywalność sytuacji Uzasadnienie Pojęcie powodów o charakterze obiektywnym

I.      Wprowadzenie

1.        Niniejsza sprawa wpisuje się w długą już serię spraw dotyczących wykładni zasady niedyskryminacji pracowników zatrudnionych na czas określony w kontekście różnych przepisów hiszpańskiego prawa pracy i służby publicznej. W sprawie tej Trybunał powinien w istocie wyjaśnić, czy zasada ta wymaga, aby dodatek do wynagrodzenia związany z grupą zaszeregowania, który przewidziany jest na mocy prawa autonomicznego regionu Hiszpanii na rzecz zatrudnionych na czas nieokreślony urzędników, był przyznawany również pracownikom kontraktowym zatrudnionym na czas określony w administracji publicznej. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, aby zapewnić zgodność celu ochronnego zasady niedyskryminacji pracowników zatrudnionych na czas określony ze swoistymi cechami prawa służby publicznej i autonomią przysługującą państwom członkowskim w tej dziedzinie.

        W świetle powyższego, badając pytanie prejudycjalne, należy mieć na względzie z jednej strony porównywalność konkretnych sytuacji pracowników kontraktowych zatrudnionych na czas określony i urzędników zatrudnionych na czas nieokreślony, jak również z drugiej strony swoiste cechy prawa służby publicznej jako ewentualne uzasadnienie dla nierównego traktowania obu tych grup.