Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 22 stycznia 2019 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 22 stycznia 2019 r.(1)

Sprawa C694/17

Pillar Securitisation Srl

przeciwko

Hildur Arnadottir

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (sąd kasacyjny, Luksemburg)]

Odesłanie prejudycjalne Jurysdykcja, uznawanie oraz wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych Konwencja z Lugano II Dyrektywa 2008/48/WE Umowa o kredyt Pojęcia konsumenta i celu, który nie może być uważany za działalność zawodową lub gospodarczą






I.      Wprowadzenie

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy relacji zachodzącej pomiędzy definicjami pojęcia konsumenta zawartymi w dwóch różnych aktach prawnych, których wykładnia należy do zakresu kompetencji Trybunału.

2.        Dokładniej rzecz ujmując, w niniejszej sprawie Cour de cassation (sąd kasacyjny, Luksemburg) stawia Trybunałowi pytanie, czy osoba, która zawarła umowę o kredyt, która to umowa, zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2008/48/WE(2), nie jest objęta zakresem stosowania rzeczonej dyrektywy z tego względu, że całkowita kwota kredytu przyznanego na podstawie tej umowy jest wyższa niż 75 000 EUR, automatycznie nie powinna być uważana za konsumenta w rozumieniu art. 15 Konwencji o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych(3).

        Poprzez to pytanie sąd odsyłający zmierza mianowicie do ustalenia, czy pojęcie zawarte w dyrektywie 2008/48 harmonizującej niektóre przepisy prawa materialnego dotyczące umów o kredyt konsumencki ma decydujące znaczenie dla wykładni normy jurysdykcyjnej ustanowionej przez prawodawcę dla celów ochrony konsumentów w sporach transgranicznych z przedsiębiorcami. Niniejsza sprawa pozwoli zatem Trybunałowi na rozwinięcie skrystalizowanych w wyrokach Vapenik() i Kainz() tez najnowszego orzecznictwa poświęconego badaniu spójności pojęć prawa prywatnego międzynarodowego w systemie prawa Unii.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00