Opinia rzecznika generalnego Bobek przedstawiona w dniu 6 lutego 2019 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MICHALA BOBEKA

przedstawiona w dniu 6 lutego 2019 r.(1)

Sprawa C395/17

Komisja Europejska

przeciwko

Królestwu Niderlandów

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego Środki własne Decyzja 91/482/EWG Decyzja 2001/822/WE Stowarzyszenie krajów i terytoriów zamorskich z Unią Europejską Przywozy mleka w proszku i ryżu z Curaçao oraz mączki i kaszy z Aruby Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione nieprawidłowo przez organy celne kraju lub terytorium zamorskiego Niepobrane należności celne w państwach członkowskich przywozu Odpowiedzialność finansowa państwa członkowskiego, z którym KTZ utrzymuje szczególne stosunki Wyrównanie środków własnych utraconych przez Unię Europejską w innym państwie członkowskim

I.      Wprowadzenie

1.        Komisja Europejska wnosi o stwierdzenie, że Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które ciążyły na nim w świetle zasady lojalnej współpracy, wyrażonej w odnośnym okresie w art. 5 WE. Podnosi ona, że wynika to z niewyrównania utraconych środków własnych, które powinny były zostać przekazane do budżetu Unii. Szkoda ta powstała w wyniku wystawienia przez organy celne Curaçao i Aruby, dwóch krajów i terytoriów zamorskich (zwanych dalej KTZ) Królestwa Niderlandów, świadectw EUR.1 z naruszeniem decyzji KTZ(2). Komisja jest zdania, że Królestwo Niderlandów w świetle prawa Unii Europejskiej ponosi odpowiedzialność za utratę środków własnych spowodowaną przez te KTZ. Podnosi ona, że obowiązek lojalnej współpracy wymaga, by państwo członkowskie zapewniło, by niepobrane należności celne (w tym odsetki) zostały przekazane przez to państwo członkowskie do budżetu Unii Europejskiej.

        Podstawy argumentacji przedstawionej przez Komisję w niniejszej sprawie są identyczne jak w przypadku skargi Komisji w równoległej sprawie C391/17, Komisja/Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, w której przedstawiam opinię w tym samym dniu. Czy w drodze postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego z art. 258 TFUE Komisja może żądać stwierdzenia, że państwo członkowskie naruszyło obowiązek lojalnej współpracy poprzez niewyrównanie szkody w budżecie Unii Europejskiej, żądając zatem w rzeczywistości jednocześnie stwierdzenia naruszenia prawa i określenia należnego odszkodowania? Jeśli tak jest, jakie elementy muszą zostać ustalone, aby skarga została uwzględniona?