Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 9 stycznia 2019 r., sygn. C-620/16

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 9 stycznia 2019 r.(1)

Sprawa C620/16

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego Artykuł 258 TFUE Decyzja Rady 2014/699/UE Zasada lojalnej współpracy Artykuł 4 ust. 3 TUE Dopuszczalność Postępowanie w przeszłości Odmowa głosowania przez Republikę Federalną Niemiec zgodnie z decyzją Rady podczas 25. sesji Komisji Rewizyjnej OTIF

I.      Wprowadzenie

1.        Zarówno Unia Europejska, jak i dwadzieścia sześć państw członkowskich są stronami Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami z dnia 9 maja 1980 r., zmienionej protokołem wileńskim z dnia 3 czerwca 1999 r. (zwanej dalej COTIF), którą zarządza Międzyrządowa Organizacja Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF), będąca międzynarodową organizacją z siedzibą w Bernie. Z myślą o przygotowaniu do posiedzenia tej organizacji w dniu 24 czerwca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/699/UE(2), w której dokonała podziału kompetencji między Unię Europejską a jej państwa członkowskie w zakresie wykonywania praw głosu podczas wspomnianego posiedzenia.

2.        Zdarzenia, które nastąpiły później, doprowadziły do wszczęcia dwóch postępowań przed Trybunałem: po pierwsze, postępowania o stwierdzenie nieważności wszczętego z inicjatywy Republiki Federalnej Niemiec przeciwko Radzie, zasadniczo w oparciu o twierdzenie, że Unia nie miała kompetencji, by przyjąć taką decyzję (skargę tę Trybunał oddalił wyrokiem z dnia 5 grudnia 2017 r. wydanym w sprawie Niemcy przeciwko Radzie)(3); po drugie postępowania w sprawie stwierdzenia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wszczętego przez Komisję przeciwko Republice Federalnej Niemiec, które stanowi przedmiot niniejszej sprawy.

        W skardze wniesionej na podstawie art. 258 TFUE Komisja zwraca się do Trybunału o stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec nie wypełniła zobowiązań wynikających z decyzji 2014/699 oraz z art. 4 ust. 3 TUE poprzez głosowanie niezgodnie z tą decyzją oraz publiczne wyrażenie dezaprobaty w odniesieniu do treści tej decyzji w trakcie posiedzenia.