Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 3 października 2018 r., sygn. C-168/17

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawiona w dniu 3 października 2018 r.(1)

Sprawa C168/17

SH

przeciwko

TG,

przy udziale:

UF

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (sąd najwyższy, Węgry)]

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Środki ograniczające w związku z sytuacją w Libii Rozporządzenie nr 204/2011 Artykuł 5 ust. 2 Zakaz udostępniania środków finansowych osobom wymienionym w załączniku III do rozporządzenia Artykuł 12 Klauzula wyłączenia roszczeń Artykuł 9 Płatności dokonane w ramach odstępstwa od zakazu przewidzianego w art. 5 ust. 2 Łańcuch umów mających na celu ustanowienie gwarancji na korzyść podmiotu wymienionego w wykazie zawartym w załączniku III do rozporządzenia

1. W ramach wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, który jest przedmiotem niniejszej opinii, Kúria (sąd najwyższy, Węgry) przedkłada Trybunałowi serię pytań dotyczących wykładni art. 5 ust. 2, art. 9 i art. 12 rozporządzenia Rady (UE) nr 204/2011 z dnia 2 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii(2), a także art. 17 rozporządzenia nr 2016/44(3). Pytania te powstały w kontekście sporu między dwoma bankami, SH i TG, mającymi siedzibę w Unii, w przedmiocie zapłaty przez pierwszy z nich prowizji i innych kosztów gwarancji na rzecz drugiego banku w ramach dwóch umów mających na celu ustanowienie regwarancji dla zobowiązań gwarancyjnych przyjętych przez bank libijski wobec podmiotu libijskiego w związku z umową zamówienia zawartą między tym podmiotem a przedsiębiorstwem węgierskim.

I. Ramy prawne

W dniu 28 lutego 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/137/WPZiB(). Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1970 (2011) [zwaną dalej rezolucją RB ONZ nr 1970 (2011)]() i późniejszymi rezolucjami decyzja ta przewiduje embargo na broń, zakaz dotyczący sprzętu do represji wewnętrznych, a także restrykcje wjazdowe i zamrożenie środków finansowych oraz zasobów gospodarczych określonych osób i podmiotów dopuszczających się poważnego naruszania praw człowieka w stosunku do osób w Libii, w tym przez udział w naruszających prawo międzynarodowe atakach na ludność cywilną i obiekty cywilne().