Opinia rzecznik generalnej E. Sharpston przedstawiona w dniu 29 listopada 2018 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 29 listopada 2018 r.(1)

Sprawy połączone C582/17 i C583/17

Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

przeciwko

H. (C582/17)

R. (C583/17)

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (radę stanu, Niderlandy)]

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Rozporządzenie (EU) nr 604/2013 Ustalenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego Kolejne wnioski złożone w dwóch państwach członkowskich Wniosek o wtórne przejęcie Stosowanie kryteriów ustalania odpowiedzialnego państwa członkowskiego przez wnioskujące państwo członkowskie Artykuł 27 Pytanie o to, czy zakres kontroli sądowej obejmuje nieprawidłowe zastosowanie kryteriów z rozdziału III przez wnioskujące państwo członkowskie

        W dwóch wspomnianych wnioskach o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Raad van State (rada stanu, Niderlandy) dąży do uzyskania wytycznych dotyczących stosowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca(). W okolicznościach, gdy obywatele państw trzecich przenoszą się z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego, składając wnioski o ochronę międzynarodową w każdym z państw, drugie państwo członkowskie kieruje do pierwszego państwa członkowskiego wniosek o wtórne przejęcie i podejmuje decyzję o przekazaniu danej osoby do pierwszego państwa członkowskiego. Sąd odsyłający dąży do ustalenia: (i) czy drugie państwo członkowskie może (lub w rzeczy samej ma obowiązek) stosować kryteria określone w rozporządzeniu Dublin III (w szczególności dotyczące jedności rodziny) w celu ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego oraz (ii) czy dla celów zaskarżenia niezastosowania tych kryteriów istnieje możliwość skorzystania z prawa do kontroli sądowej lub prawa do środka zaskarżenia, gwarantowanych tym rozporządzeniem.