Opinia rzecznik generalnej J. Kokott przedstawiona w dniu 31 maja 2018 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 31 maja 2018 r.(1)

Sprawa C244/17

Komisja Europejska

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności Decyzja (UE) 2017/477 Rady Wybór właściwej podstawy prawnej Rozgraniczenie między wspólną polityką zewnętrzną i bezpieczeństwa a uwspólnotowionymi politykami Umowa o wzmocnionym partnerstwie i współpracy z Republiką Kazachstanu Wydanie regulaminu wewnętrznego Rady Współpracy i powołanie wyspecjalizowanych podkomitetów Decyzja w sprawie stanowiska, które Unia ma zająć w Radzie Współpracy Podejmowanie decyzji w ramach Rady Unii Europejskiej jednomyślnie lub większością kwalifikowaną (art. 218 ust. 8 i 9 TFUE, art. 16 ust. 3 TUE i art. 31 ust. 1 TUE)

I.      Wprowadzenie

1.        Spory prawne dotyczące kompetencji zewnętrznych Unii Europejskiej są nadzwyczaj różnorodne. W niniejszym sporze prawnym między Komisją Europejską i Radą Unii Europejskiej chodzi o kwestię, czy stanowisko, które Unia zajmuje odnośnie do decyzji podejmowanej w organie międzynarodowym, musi zostać ustalone przez Radę zgodnie z art. 218 ust. 9 TFUE większością kwalifikowaną czy też jednomyślnie.

        Powyższa kwestia pojawia się w świetle umowy o wzmocnionym partnerstwie i współpracy z Republiką Kazachstanu (zwanej dalej umową o partnerstwie lub umową)(). Rada Współpracy, która została ustanowiona na podstawie tej umowy, zamierzała w roku 2017 uchwalić swój regulamin wewnętrzny i powołać kilka wyspecjalizowanych podkomitetów. Rada jednomyślnie ustaliła stanowisko Unii w sprawie podjęcia decyzji Rady Współpracy w tych kwestiach w oparciu o art. 218 ust. 9 TFUE w związku z art. 31 ust. 1 zdanie pierwsze TUE, ponieważ instytucja ta była zdania, że w grę wchodziły także tematy dotyczące wspólnej polityki zewnętrznej i bezpieczeństwa (WPZiB). Natomiast Komisja jest zdania, że należało zastosować wyłącznie art. 218 ust. 9 TFUE i Rada powinna była zagłosować większością kwalifikowaną, bez względu na to, czy sprawy istotne dla WPZiB były poruszane czy też nie.