Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 15 listopada 2018 r., sygn. C-483/17

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 15 listopada 2018 r.(1)

Sprawa C483/17

Neculai Tarola

przeciwko

Minister for Social Protection

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia)]

Odesłanie prejudycjalne Obywatelstwo Unii Swobodny przepływ osób Dyrektywa 2004/38/WE Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich Artykuł 7 ust. 1 lit. a) Pracownicy najemni Artykuł 7 ust. 3 lit. c) Prawo pobytu przez okres przekraczający trzy miesiące Obywatel państwa członkowskiego, który wykonywał pracę najemną w innym państwie członkowskim przez okres dwóch tygodni Niezamierzone bezrobocie Zachowanie statusu pracownika przez co najmniej sześć miesięcy

I.      Wprowadzenie

1.        Czy obywatel państwa członkowskiego Unii, który skorzystał z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy dyrektywy 2004/38/WE(2) i pracował przez okres dwóch tygodni w innym niż jego państwie członkowskim, następnie zaś stracił pracę w sposób niezamierzony, zachowuje status pracownika, a co za tym idzie prawo pobytu?

2.        Takie jest zasadniczo pytanie prejudycjalne przedłożone Trybunałowi przez Court of Appeal (sąd apelacyjny, Irlandia). Pytanie to zostało postawione w ramach powództwa wniesionego przez obywatela rumuńskiego przeciwko Minister for Social Protection (ministrowi opieki społecznej, Irlandia) w następstwie oddalenia przez ten organ wniosku o zasiłek dla bezrobotnych.

3.        W niniejszej sprawie Trybunał został zatem wezwany po raz pierwszy do dokonania wykładni art. 7 ust. 3 lit. c) wspomnianej dyrektywy.

II.    Ramy prawne

A.      Prawo Unii

4.        Motywy 3, 9 i 10 dyrektywy 2004/38 brzmią następująco:

(3)      Obywatelstwo Unii powinno stanowić podstawowy status obywateli państw członkowskich, w przypadku gdy korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu. Należy zatem skodyfikować i zweryfikować istniejące instrumenty wspólnotowe, które traktują oddzielnie pracowników najemnych, osoby pracujące na własny rachunek, studentów i inne osoby niezatrudnione w celu uproszczenia i wzmocnienia prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu wszystkich obywateli Unii.