Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego Tanchev przedstawiona w dniu 8 marca 2018 r., sygn. rzecznika generalnego Tanchev przedstawiona w dniu 8 marca 2018 r
Wydanie tymczasowe
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
EVGENIEGO TANCHEVA
przedstawiona w dniu 8 marca 2018 r.(1).
Sprawa C34/17
Eamonn Donnellan
przeciwko
The Revenue Commissioners
[Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia)]
Dyrektywa Rady nr 2010/24 Wzajemna pomoc przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń powiadomienie osoby o wierzytelności już po, a nie przed, wydaniem wniosku o jej odzyskanie w formie jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję zgodnie z art. 12 dyrektywy 2010/24 Dopuszczalność zaskarżenia egzekucji wierzytelności w sądach współpracującego państwa członkowskiego zgodnie z art. 14 dyrektywy 2010/24 Artykuł 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej prawo do skutecznej ochrony sądowej
I. Wprowadzenie
1. Z postępowania głównego wynika potrzeba rozstrzygnięcia przez Trybunał pytania o konsekwencje sytuacji, w której znacząca administracyjna kara pieniężna (zwana dalej: sporną wierzytelnością), została nałożona przez państwo członkowskie A (tutaj Grecję)(2) na osobę zamieszkałą w państwie członkowskim B (Irlandii) w okolicznościach takich, że osoba ta nie została powiadomiona o spornej wierzytelności przez państwo członkowskie A aż do momentu następującego już po, a nie przed, skierowaniem przez państwo członkowskie A do państwa członkowskiego B jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję (zwanego dalej: zaskarżonym tytułem wykonawczym) w odniesieniu do spornej wierzytelności. Zaskarżony tytuł wykonawczy został wydany zgodnie z art. 12 dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń(3).
W jakim zakresie, jeżeli w ogóle, osoba taka może kwestionować zaskarżony tytuł wykonawczy lub środki podjęte przez organ współpracujący w celu egzekucji tego tytułu, w sądach państwa członkowskiego B (Irlandii), a nie państwa członkowskiego A (Grecji), na podstawie art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej: kartą) i prawa do skutecznej ochrony sądowej()?