Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 30 listopada 2017 r., sygn. rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 30 listopada 2017 r

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawiona w dniu 30 listopada 2017 r.(1)

Sprawa C5/16

Rzeczpospolita Polska

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu,

Radzie Unii Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności Decyzja (UE) 2015/1814 Określenie podstawy prawnej Uwzględnienie skutków aktu Artykuł 192 ust. 1 TFUE Artykuł 192 ust. 2 lit. c) TFUE Pojęcie znaczącego wpływu na wybór państwa członkowskiego między różnymi źródłami energii Pojęcie znaczącego wpływu na ogólną strukturę zaopatrzenia w energię państwa członkowskiego Zasada lojalnej współpracy Artykuł 15 TUE Kompetencje Rady Europejskiej Zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań Zasada proporcjonalności Ocena skutków

 Wprowadzenie

1.        W swej skardze Rzeczpospolita Polska wnosi do Trybunału o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 z dnia 6 października 2015 r. w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE (zwanej dalej zaskarżoną decyzją)(2).

2.        Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami [uprawnieniami do] emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE(3) została wydana na podstawie art. 175 ust. 1 WE, aby przyczyniać się do skuteczniejszego spełniania zobowiązań międzynarodowych Unii Europejskiej oraz jej państw członkowskich w zakresie zmniejszania antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych. Została ona w istotny sposób zmieniona dyrektywą 2009/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r.(4).

        System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (zwany dalej EU ETS) funkcjonuje od dnia 1 stycznia 2005 r. i obejmuje 45% emisji gazów cieplarnianych Unii. Dyrektywa 2003/87 początkowo rozróżniała trzy okresy handlu uprawnieniami: 20052007, 20082012 i 20132020. Podczas gdy dyrektywa 2003/87 mówi o tym, że Unia zobowiązuje się do zmniejszenia o 8% emisji gazów cieplarnianych w okresie od 2008 r. do 2012 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r.(), dyrektywa 2009/29 stanowi wyraz zobowiązania Rady Europejskiej do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii o co najmniej 20% poniżej poziomów z 1990 r. oraz [lub] o 30%, pod warunkiem że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnej redukcji emisji().