Opinia rzecznika generalnego Saugmandsgaard e przedstawiona w dniu 13 lipca 2017 r., sygn. rzecznika generalnego Saugmandsgaard e przedstawiona w dniu 13 lipca 2017 r

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

HENRIKA SAUGMANDSGAARDA E

przedstawiona w dniu 13 lipca 2017 r.(1)

Sprawa C341/16

Hanssen Beleggingen BV

przeciwko

Tanji Prast-Knipping

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf (wyższy sąd krajowy w Düsseldorfie, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne Współpraca sądowa w sprawach cywilnych Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 Artykuł 2 ust. 1 Jurysdykcja ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego Artykuł 22 pkt 4 Jurysdykcja wyłączna w sprawach o rejestrację lub ważność znaków towarowych Spór w przedmiocie określenia właściciela znaku towarowego Beneluksu Powództwo przeciwko formalnemu właścicielowi znaku towarowego Beneluksu o złożenie oświadczenia o rezygnacji z praw do znaku towarowego przysługujących mu jako właścicielowi

I.      Wprowadzenie

1.        Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2016 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 16 czerwca 2016 r., Oberlandesgericht Düsseldorf (wyższy sąd krajowy w Düsseldorfie, Niemcy) skierował do Trybunału wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w przedmiocie wykładni art. 22 pkt 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (zwanego dalej rozporządzeniem Bruksela I)(2).

2.        Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Hanssen Beleggingen BV (zwaną dalej spółką Hanssen Beleggingen) a Tanją Prast-Knipping w sprawie znaku towarowego Beneluksu, którego właścicielem była formalnie Tanja Prast-Knipping.

        Sąd odsyłający zmierza do wyjaśnienia, czy zawisły przed tym sądem spór podlega normie regulującej jurysdykcję wyłączną ustanowioną w art. 22 pkt 4 rozporządzenia Bruksela I dla spraw, których przedmiotem jest rejestracja lub ważność znaków towarowych, co powodowałoby brak jurysdykcji sądów niemieckich, w tym sądu odsyłającego, do rozpoznania tej sprawy. Jeżeli natomiast spór ten nie podlegałby rzeczonej normie regulującej jurysdykcję wyłączną, sądy niemieckie byłyby właściwe do rozpoznania sprawy na zasadzie jurysdykcji ogólnej określonej w art. 2 ust. 1 tego rozporządzenia.