Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 18 maja 2017 r., sygn. rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 18 maja 2017 r

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 18 maja 2017 r.  (1)

Sprawy połączone C360/15 i C31/16

College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Amersfoort

przeciwko

X BV

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (sąd najwyższy Niderlandów)]      

Dyrektywa 2006/123/WE Zakres zastosowania Artykuł 2 ust. 2 lit. c) Artykuł 2 ust. 3 Działalność związana z dostarczaniem sieci łączności elektronicznej Dyrektywa 2002/20 Artykuł 13

oraz

Visser Vastgoed Beleggingen BV

przeciwko

Raad van de gemeente Appingedam

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (rada stanu, Niderlandy)]

Dyrektywa 2006/123/WE Przedsiębiorczość usługodawców Zakres zastosowania Motyw 9 Artykuł 4 ust. 1 Pojęcie usługi Handel detaliczny Gminny plan zagospodarowania przestrzennego Artykuł 15 ust. 2 lit. a) Ograniczenia terytorialne Artykuł 15 ust. 3 Ochrona środowiska miejskiego

Spis treści

I.      Wprowadzenie

1.        Rynek wewnętrzny wraz z jego podstawowymi swobodami nie tylko stanowi historyczno-prawną podwalinę traktatów oraz ich centralną zasadę organizacyjną, ale także, już od samego początku procesu integracji, cechował się swoistą dynamiką. Stanowi on jeden z zadeklarowanych celów Unii(2) i zajmuje eksponowane miejsce w tytule I części trzeciej TFUE. Zdefiniowany w Jednolitym akcie europejskim jako obszar […], w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału, zgodnie z postanowieniami niniejszego traktatu(3) ma gwarantować swobodny przepływ produktów i środków produkcji w obrębie Unii, w oparciu o gospodarczą koncepcję kosztów komparatywnych(4).

        Choć nie chcę posuwać się za daleko, utrzymując, jakoby rynek wewnętrzny stanowił żywy instrument(), można jednak stwierdzić, że, nawet w większym stopniu niż w przypadku większości z pozostałych dziedzin prowadzonej przez Unię polityki, prawo rynku wewnętrznego stanowi ruchomy obiekt, gdyż jest umiejscowione na styku dwóch płyt tektonicznych: swobód rynkowych oraz dążności państw członkowskich do przyjęcia uregulowań mających chronić ich interesy o charakterze pozagospodarczym, którymi mogą różnić się ustroje polityczne poszczególnych krajów. Twórcy traktatów zdawali sobie z tego sprawę: decydując się na przyjęcie polityki horyzontalnej, która w praktyce nakłada się na każdy inny obszar polityki (krajowej) i wywiera na niego wpływ(), ustanowili dynamikę, która, wraz z powiązanymi z nią czynnikami destrukcyjnymi, wpisana jest w DNA rynku wewnętrznego.