Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 7 lutego 2017 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawiona w dniu 7 lutego 2017 r.(1)

Sprawa C638/16PPU

X,

X

przeciwko

Państwu Belgijskiemu

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Conseil du contentieux des étrangers (Belgia)]

Odesłanie prejudycjalne Właściwość Trybunału Artykuł 25 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 810/2009 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy Wiza o ograniczonej ważności terytorialnej Stosowanie prawa Unii Wydanie takiej wizy ze względów humanitarnych lub z uwagi na zobowiązania międzynarodowe Pojęcie zobowiązań międzynarodowych Konwencja genewska dotycząca statusu uchodźców Europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności Karta praw podstawowych Unii Europejskiej Spoczywający na państwach członkowskich obowiązek wydania wizy ze względów humanitarnych w sytuacji udowodnionego ryzyka naruszenia art. 4 lub art. 18 Karty praw podstawowych

 Wprowadzenie

1.        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, przedstawiony przez Conseil du contentieux des étrangers (sąd do spraw cudzoziemców, Belgia), dotyczy wykładni art. 25 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (zwany dalej kodeksem wizowym)(2), jak również art. 4 i art. 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej kartą).

2.        Wniosek ten został przedstawiony w ramach sporu pomiędzy dwójką obywateli syryjskich wraz z trojgiem małych dzieci, którzy mieszkają w Aleppo (Syria), a państwem belgijskim w przedmiocie odmowy wydania przez nie wizy o ograniczonej ważności terytorialnej zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) kodeksu wizowego, o którą wystąpiono ze względów humanitarnych.

        Jak pokażę w niniejszej opinii, mimo zastrzeżeń podniesionych przez rządy biorące udział w rozprawie, która odbyła się w dniu 30 stycznia 2017 r., a także przez Komisję, niniejsza sprawa, po pierwsze, daje Trybunałowi okazję uściślić, iż państwo członkowskie, wydając decyzję w sprawie wniosku o wydanie wizy o ograniczonej ważności terytorialnej, stosuje prawo Unii, a to z kolei nakłada na nie obowiązek zapewnienia poszanowania praw zagwarantowanych w karcie. Po drugie niniejsza sprawa, moim zdaniem, powinna skłonić Trybunał do potwierdzenia, że przestrzeganie tych praw, w szczególności prawa ustanowionego w art. 4 karty, wymaga istnienia pozytywnego obowiązku po stronie państw członkowskich, który powinien spowodować wydanie przez nie wizy o ograniczonej ważności terytorialnej, gdy istnieją poważne i udokumentowane podstawy, aby przypuszczać, że odmowa wydania tego dokumentu doprowadzi do bezpośredniej konsekwencji w postaci narażenia ubiegających się o ochronę międzynarodową osób na tortury lub nieludzkie lub poniżające traktowanie albo na traktowanie zakazane na mocy tego artykułu.