Opinia rzecznika generalnego Saugmandsgaard e przedstawiona w dniu 16 lutego 2017 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

HENRIKA SAUGMANDSGAARDA E

przedstawiona w dniu 16 lutego 2017 r.(1)

Sprawa C75/16

Livio Menini

Maria Antonia Rampanelli

przeciwko

Banco Popolare Societ Cooperativa

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunale Ordinario di Verona (sąd w Weronie, Włochy)]

Odesłanie prejudycjalne Sprzeciw od nakazu zapłaty Dyrektywa 2008/52/WE Mediacja w sprawach cywilnych i handlowych Artykuł 1 ust. 2 Zakres stosowania Dyrektywa 2013/11/UE Pozasądowe rozstrzyganie sporów w sprawach konsumenckich Artykuł 1 Obowiązek wszczęcia przez konsumenta postępowania mediacyjnego przed wszczęciem postępowania przed organem sądowym Artykuł 2 Zakres stosowania Artykuł 8 lit. b) Obowiązkowa pomoc adwokata Artykuł 9 ust. 2 lit. a) Sankcje związane z wycofaniem się z postępowania mediacyjnego

I     Wprowadzenie

1.        Tribunale Ordinario di Verona (sąd w Weronie, Włochy) rozpatruje sprzeciw wniesiony przez dwóch konsumentów od nakazu zapłaty wydanego przeciwko nim przez instytucję kredytową.

2.        Na podstawie ustawodawstwa włoskiego transponującego dyrektywę 2008/52/WE w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych(2) dopuszczalność sprzeciwu uzależniona jest od uprzedniego wszczęcia postępowania mediacyjnego z inicjatywy stron wnoszących sprzeciw. Sąd ten uznał między innymi, że spór w postępowaniu głównym jest również objęty zakresem stosowania włoskiego ustawodawstwa krajowego dokonującego transpozycji dyrektywy 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich(3). Tymczasem sąd ten ma wątpliwości co do zgodności takiego systemu obowiązkowej mediacji, mimo że zgodnej z dyrektywą 2008/52, z pewnymi przepisami dyrektywy 2013/11.

        W tym kontekście sąd odsyłający zwraca się do Trybunału w pierwszej kolejności z pytaniem dotyczącym rozgraniczenia zakresu stosowania tych dwóch dyrektyw. W drugiej kolejności dąży on do ustalenia, czy przepisy dyrektywy 2013/11 sprzeciwiają się temu, aby dopuszczalność powództwa, wytoczonego przed sądem przez konsumenta przeciwko przedsiębiorcy i dotyczącego umowy o świadczenie usług, była uzależniona od uprzedniego wszczęcia przez konsumenta postępowania mediacyjnego. W trzeciej kolejności sąd odsyłający zwraca się do Trybunału o ustalenie, czy mechanizmy postępowania mediacyjnego przewidzianego w prawie włoskim, w zakresie, w jakim zobowiązują one konsumenta do korzystania z pomocy adwokata i przewidują sankcje związane z wycofaniem się z tego postępowania bez uzasadnionej przyczyny, są zgodne z dyrektywą 2013/11.