Opinia rzecznika generalnego Y. Bota przedstawiona w dniu 15 lutego 2017 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVESA BOTA

przedstawiona w dniu 15 lutego 2017 r.(1).

Sprawa C579/15

Openbaar Ministerie

przeciwko

Danielowi Adamowi Popławskiemu

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (sąd rejonowy w Amsterdamie, Niderlandy)]

Odesłanie prejudycjalne Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW Europejski nakaz aresztowania i procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi Artykuł 4 pkt 6 Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania Wprowadzenie w życie Wykładnia zgodna Stosowanie zasady pierwszeństwa

1.        Rozpatrywany w niniejszej sprawie wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Rechtbank Amsterdam (sąd rejonowy w Amsterdamie, Niderlandy), został przedstawiony w ramach wykonania w Niderlandach europejskiego nakazu aresztowania wydanego w dniu 7 października 2013 r. przez Sąd Rejonowy w Poznaniu (Polska) wobec Daniela Adama Popławskiego, obywatela polskiego mieszkającego w Niderlandach, w celu wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku.

2.        Wniosek ten daje Trybunałowi sposobność do udzielenia użytecznych wyjaśnień w przedmiocie warunków, na jakich państwo członkowskie może wprowadzić w życie w swoim prawie krajowym podstawę fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania przewidzianą w art. 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi(2), zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r.(3)..

        Inną zasadniczą korzyścią wynikającą z omawianego wniosku jest umożliwienie Trybunałowi ponownego rozważenia charakteru oraz systemu prawnego decyzji ramowych przyjętych na podstawie dawnego trzeciego filaru Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 34 ust. 2 lit. b) UE, w brzmieniu wynikającym z traktatu z Amsterdamu, instrumenty te, podobnie jak dyrektywy, wiążą państwa członkowskie w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiają jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Nie mogą one natomiast wywoływać skutku bezpośredniego. Jakkolwiek z orzecznictwa Trybunału wynika, że wiążący charakter decyzji ramowych pociąga za sobą obowiązek wykładni zgodnej, to jednak sąd odsyłający ma w niniejszej sprawie wątpliwości co do możliwości dokonania wykładni swojego prawa krajowego w zgodzie z prawem Unii. W celu udzielenia temu sądowi wyjaśnień na wypadek niezgodności przepisu krajowego z decyzją ramową 2002/584 i niemożności zastosowania zasady wykładni zgodnej należało będzie dokonać dalej idącej wykładni postanowień regulujących status prawny decyzji ramowych, ze wskazaniem, czy krajowe organy sądowe mogą odstąpić od stosowania niezgodnych z prawem Unii przepisów krajowych.