Opinia rzecznika generalnego Y. Bota przedstawiona w dniu 1 grudnia 2016 r.

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 1 grudnia 2016 r.(1)

Sprawa C‑499/15

W.,

V.

przeciwko

X.

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus miesto apylinkės teismas (sąd rejonowy dla miasta Wilna, Litwa)]

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 - Zobowiązania alimentacyjne - Rozporządzenie (WE) nr 4/2009 - Zwykłe miejsce pobytu dziecka - Dobro dziecka - Jurysdykcja sądów państwa członkowskiego miejsca pobytu rodzica do orzekania w sprawach związanych z prawem do pieczy, prawem do osobistej styczności z dzieckiem oraz ze zobowiązaniami alimentacyjnymi względem małoletniego dziecka - Zmiana prawomocnego orzeczenia

1.        Sprawa, którą niniejszym przedłożono Trybunałowi, znajduje swój początek w sporze dotyczącym prawa do pieczy, prawa do osobistej styczności z dzieckiem oraz określenia zobowiązań alimentacyjnych względem małoletniego dziecka.

2.        Vilniaus miesto apylinkės teismas (sąd rejonowy dla miasta Wilna, Litwa) zwraca się do Trybunału o udzielenie wyjaśnień dotyczących praktycznego stosowania rozporządzenia (WE) nr 2201/2003(2)
i rozporządzenia (WE) nr 4/2009(3)
, w celu określenia, jaki sąd ma jurysdykcję, aby orzekać w tych sprawach. W sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym sąd litewski wydał bowiem prawomocne orzeczenie dotyczące prawa do pieczy, prawa do osobistej styczności z dzieckiem oraz zobowiązań alimentacyjnych względem małoletniego dziecka. Następnie ojciec tego dziecka wniósł do sądu litewskiego kolejny pozew w celu zmiany tego orzeczenia. Jednakże ze względu na to, że dziecko, którego dotyczy sprawa, ma zwykłe miejsce pobytu na terytorium Niderlandów, przy matce, powstaje pytanie, czy jurysdykcja sądów litewskich do orzekania w przedmiocie tego pozwu może być jeszcze uzasadniona.

        W niniejszej opinii wyjaśnię, z jakich przyczyn uważam, że art. 8 rozporządzenia nr 2201/2003 i art. 3 lit. d) rozporządzenia nr 4/2009 należy interpretować w ten sposób, że gdy sąd państwa członkowskiego wydał prawomocne orzeczenie dotyczące prawa do pieczy, prawa do osobistej styczności z dzieckiem oraz zobowiązań alimentacyjnych względem małoletniego dziecka, sąd ten nie ma już jurysdykcji, aby orzekać w przedmiocie żądania zmiany tego orzeczenia, jeżeli to dziecko nie ma zwykłego miejsca pobytu na terytorium tego państwa członkowskiego. Wyjaśnię, dlaczego moim zdaniem sądem, który ma jurysdykcję, aby orzekać w przedmiocie takiego żądania, zgodnie z tymi przepisami oraz z zasadą ochrony dobra dziecka, jest sąd państwa członkowskiego, na którego terytorium dziecko ma zwykłe miejsce pobytu.