Opinia rzecznika generalnego - 15 września 2016 r. - BAWAG - Sprawa C-375/15

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MICHALA BOBEKA

przedstawiona w dniu 15 września 2016 r.(1)

Sprawa C‑375/15

BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG

przeciwko

Verein für Konsumenteninformation

[Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (sąd najwyższy Austrii)]

Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa 2007/64/WE - Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego - Umowy ramowe - Wstępne informacje ogólne - Informacje dotyczące zmian warunków umów ramowych - Wymóg dostarczania informacji na trwałym nośniku informacji - Informacje „dostarczane” lub „udostępniane” - Przekazywanie informacji przez skrzynkę mailową na stronie internetowej w systemie bankowości elektronicznej

I -    Wprowadzenie

1.        Dyrektywa 2007/64/WE w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego(2) wymaga, aby informacje o zmianach umów ramowych dostawca usług płatniczych dostarczał użytkownikowi usług płatniczych na papierze lub na innym trwałym nośniku informacji.

2.        BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG („BAWAG”) jest bankiem działającym w Austrii. Bank ten oferuje swoim klientom umowy internetowej bankowości elektronicznej. W ogólnych warunkach umów dotyczących bankowości elektronicznej BAWAG wprowadził warunek umowny, zgodnie z którym „powiadomienia o zmianach” będą przekazywane klientowi za pośrednictwem wewnętrznej skrzynki mailowej jego internetowego systemu bankowości elektronicznej. Stowarzyszenie konsumentów Verein für Konsumenteninformationen uważa, że taki warunek umowny jest niezgodny z obowiązkiem dostarczania informacji na „trwałym nośniku informacji” określonym w dyrektywie 2007/64.

        W niniejszej sprawie do Trybunału zwrócono się z wnioskiem o ustalenie, czy informacja podana za pośrednictwem skrzynki mailowej w systemie bankowości elektronicznej jest „dostarczona” (w odróżnieniu od zaledwie „udostępnionej”) na „trwałym nośniku informacji” w rozumieniu dyrektywy 2007/64. W ujęciu bardziej ogólnym Trybunał został ponownie() poproszony o wyznaczenie granicy między minimalnymi wymogami dotyczącymi informowania i ochrony konsumenta z jednej strony a postępem technologicznym przejawiającym się w rosnącej wśród podmiotów gospodarczych tendencji (bez wątpienia także stymulowanej przez preferencje konsumentów) do tworzenia internetowych i innych niż papierowe środowisk komunikacji ze swoimi klientami z drugiej strony.