Opinia rzecznika generalnego - 28 kwietnia 2016 r. - Autorit per le Garanzie nelle Comunicazioni - Sprawa C-240/15

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

M. CAMPOSA SÁNCHEZA-BORDONY

przedstawiona w dniu 28 kwietnia 2016 r.(1)

Sprawa C‑240/15

Autoritŕ per le Garanzie nelle Comunicazioni

przeciwko

Istituto Nazionale di Statistica - ISTAT,

Presidenza del Consiglio dei Ministri,

Ministero dell'Economia e delle Finanze

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy)]

Sieci i usługi łączności elektronicznej — Naruszenie bezstronności i niezależności krajowych organów regulacyjnych — Zastosowanie wobec krajowych organów regulacyjnych przepisów prawa dotyczących ograniczenia i racjonalizacji wydatków publicznych

1.        Czy parlament państwa członkowskiego może objąć tzw. „krajowe organy regulacyjne”(2) wydanymi w odniesieniu do innych podmiotów publicznych aktami ustawodawczymi mającymi na celu ograniczenie i racjonalizację wydatków? Taki jest w istocie przedmiot pytania zadanego Trybunałowi Sprawiedliwości przez Consiglio di Stato (włoski naczelny sąd administracyjny, zwany dalej „sądem odsyłającym”) w toku postępowania dotyczącego wpływu, jaki ustawy ograniczające wydatki publiczne mogą wywierać na niezależność Autoritŕ per le Garanzie nelle Comunicazioni (włoskiego urzędu zapewnienia łączności, zwanego dalej „AGCOM”).

I -    Ramy prawne

A -    Prawo Unii

2.        Motyw 11 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (zwanej dalej „dyrektywą ramową”)(3), znowelizowanej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE(4) stanowi, co następuje:

„Zgodnie z zasadą rozdziału funkcji regulacyjnych od operacyjnych, państwa członkowskie winny zapewnić niezależność krajowych organów regulacyjnych, aby umożliwić im wydawanie decyzji w sposób bezstronny. Powyższy wymóg niezależności nie uchybia autonomii innych instytucji ani konstytucyjnym obowiązkom państw członkowskich, czy też zasadzie bezstronności, przy uwzględnieniu obowiązujących w państwach członkowskich zasad ustroju własności zgodnie z [art. 345 TFUE]. Krajowe organy regulacyjne winny być w posiadaniu wszelkich zasobów, takich jak zasoby ludzkie, wiedza specjalistyczna czy środki finansowe, niezbędnych do realizacji swoich zadań.”