Opinia rzecznika generalnego - 21 kwietnia 2016 r. - Etablissements Fr. Colruyt - Sprawa C-221/15

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NILSA WAHLA

przedstawiona w dniu 21 kwietnia 2016 r.(1)

Sprawa C‑221/15

Openbaar Ministerie

przeciwko

Etablissements Fr. Colruyt NV

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez hof van beroep te Brussel (sąd apelacyjny w Brukseli, Belgia)]

Dyrektywa 2011/64/UE - Akcyza stosowana do wyrobów tytoniowych - Cena detaliczna wyrobów tytoniowych - Znak akcyzy - Ceny minimalne - Swobodny przepływ towarów - Ograniczenia ilościowe - Artykuł 101 TFUE

1.        Fakt, że czterdzieści lat po wprowadzeniu pierwszej dyrektywy w sprawie harmonizacji akcyzy na wyroby tytoniowe(2) przepisy ostatniej dyrektywy regulującej tę kwestię(3) nadal wymagają wykładni Trybunału Sprawiedliwości, może budzić zdziwienie.

2.        Niemniej jednak, jak wskazują pytania przedłożone przez sąd odsyłający, kwestia zgodności środków krajowych regulujących cenę wyrobów tytoniowych na rynku krajowym z prawem Unii nadal stwarza trudności i wymaga wyjaśnienia. Trudności, o których tu mowa, dotyczą nie tylko przepisów wyżej wymienionej dyrektywy, lecz także stosowania do rzeczonych środków krajowych przepisów unijnych dotyczących swobodnego przepływu towarów i wolnej konkurencji.

3.        W niniejszym postępowaniu zwrócono się do Trybunału o rozstrzygnięcie, czy prawo krajowe takie jak to będące przedmiotem postępowania głównego jest zgodne z art. 15 ust. 1 dyrektywy 2011/64, art. 34 TFUE i 101 TFUE w związku z art. 4 ust. 3 TUE.

I -    Ramy prawne

A -    Dyrektywa 2011/64

4.        Dyrektywa 2011/64 stanowi kodyfikację trzech poprzednich dyrektyw dotyczących opodatkowania wyrobów tytoniowych(4).

5.        Motywy 3, 9 i 10 dyrektywy 2011/64 przewidują:

„(3)      Jednym z celów Traktatu o Unii Europejskiej jest ustanowienie unii gospodarczej, której cechy są podobne do tych występujących na rynku krajowym, w obrębie której istnieje zdrowa konkurencja. W odniesieniu do wyrobów tytoniowych osiągnięcie tego celu przewiduje, że stosowanie w państwach członkowskich podatków mających wpływ na spożycie wyrobów w tym sektorze nie zakłóca warunków konkurencji i nie hamuje swobodnego przepływu tych wyrobów w Unii.