Opinia rzecznika generalnego - 7 kwietnia 2016 r. - H przeciwko Radzie i Komisji - Sprawa C-455/14 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

N. WAHLA

przedstawiona w dniu 7 kwietnia 2016 r.(1)

Sprawa C‑455/14 P

H

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Komisji Europejskiej

Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Ekspert krajowy oddelegowany do Misji Policyjnej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie - Decyzja o przeniesieniu z urzędu - Artykuł 24 ust. 1 TUE - Artykuł 275 TFUE - Właściwość Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - Uprawnienia sądów krajowych - Rodzaje aktów WPiZB - Pojęcie „środków ograniczających”

1.        Traktat z Lizbony zlikwidował trójfilarową strukturę Unii Europejskiej i wprowadził w ogólne ramy wspólnotowe przepisy w sprawie Wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (zwanej dalej „WPiZB”). Nie spowodowało to jednak pełnego „uwspólnotowienia” WPiZB, ponieważ polityka ta w dalszym ciągu „podlega szczególnym zasadom i procedurom”(2).

2.        Jedną z istotnych cech specjalnych ram opracowanych dla WPZB przez autorów traktatów są ograniczone uprawnienia przyznane w tym obszarze Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanemu dalej „TSUE”), jako instytucji Unii. Można śmiało powiedzieć, że pomimo względnego poszerzenia jego właściwości, wykonywanie przez TSUE kontroli sądowej w odniesieniu do WPZiB ma miejsce tylko w wyjątkowych okolicznościach. Niemniej dokładne granice tej właściwości nie są w pełni jasne.

        Niniejsza sprawa zapewnia Trybunałowi Sprawiedliwości (zwanemu dalej „Trybunałem”) jedną z pierwszych okazji do określenia zakresu jego właściwości w zakresie WPZiB. Kluczową kwestią w niniejszej sprawie jest to, czy Sąd jest właściwy do rozpoznania skargi o stwierdzenie nieważności skierowanej przeciwko decyzjom wydanym przez szefa misji UE ustanowionej w ramach WPZiB. Złożoność i wrażliwość rozpatrywanej kwestii znajduje również odzwierciedlenie w fakcie, że stanowiska bronione przez trzy strony niniejszego postępowania różnią się między sobą w zasadniczy sposób. Co ciekawe, wszystkie te strony są zdania, że uzasadnienie podane w zaskarżonym postanowieniu jest błędne, choć z różnych powodów.