Opinia rzecznika generalnego - 25 lutego 2016 r. - Meroni - Sprawa C-559/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 25 lutego 2016 r.(1)

Sprawa C‑559/14

Rudolfs Meroni

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts (senat sądu najwyższego) (Łotwa)]

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Art. 34 pkt 1 - Podstawy odmowy uznania oraz stwierdzenia wykonalności środków tymczasowych i zabezpieczających - Porządek publiczny (ordre public)

I -    Wprowadzenie

1.        Po sprawie West Tankers(2), w której centralną kwestię stanowiła instytucja „antisuit injunction”, w niniejszej sprawie Trybunał jest po raz kolejny konfrontowany z proceduralną osobliwością systemu prawnego obowiązującego w Anglii i Stanach Zjednoczonych.

2.        Tym razem sprawa dotyczy tak zwanej „freezing injunction”(3); sądowego zakazu rozporządzania aktywami majątkowymi, będącego instrumentem tymczasowej ochrony prawnej, który ma zapobiec temu by aktywa należące do majątku dłużnika zostały - na skutek zbycia - usunięte z masy majątkowej, z której wierzyciel może później dochodzić zaspokojenia swoich roszczeń.

3.        W rozpatrywanej sprawie zamrożenie aktywów majątkowych nie jest jednak skierowane wyłącznie przeciwko pozwanym w postępowaniu głównym. Przeciwnie, zakaz rozporządzania dotyczy także osób trzecich, które są ściśle powiązane z majątkiem pozwanych. Sąd odsyłający orzekający w przedmiocie stwierdzenia wykonalności zakazu rozporządzania w Republice Łotewskiej uważa tą okoliczność za problematyczną z punktu widzenia porządku publicznego (ordre public).

        Tak więc spór prawny zaistniały w postępowaniu głównym daje Trybunałowi kolejną okazję uściślenia pojęcia porządku publicznego () w ramach rozporządzenia (WE) nr 44/2001(). Centralną kwestię stanowi przy tym zagadnienie, czy - a jeśli tak, to w jakim zakresie - wpływ na prawa osób trzecich musi zostać uwzględniony jako podstawa odmowy stwierdzenia wykonalności.