Opinia rzecznika generalnego - 17 lutego 2016 r. - Senatex - Sprawa C-518/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 17 lutego 2016 r.(1)

Sprawa C‑518/14

Senatex GmbH

przeciwko

Finanzamt Hannover-Nord

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Niedersächsisches Finanzgericht (sąd finansowy dla Dolnej Saksonii, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od wartości dodanej - Odliczenia podatku VAT naliczonego - Wystawienie faktury bez numeru podatkowego lub numeru identyfikacji podatkowej do celów podatku VAT - Przepisy państwa członkowskiego wykluczające korektę faktury ze skutkiem ex tunc

1.        Ramy prawne niniejszej sprawy stanowi dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(2). W szczególności zadane pytania dotyczą kwestii, po pierwsze, jaki skutek wywierają korekty błędnej lub niepełnej faktury na moment, w którym można skorzystać z prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (zwanego dalej „podatkiem VAT” lub „VAT”) i, po drugie, czy korekta taka może zostać ograniczona w czasie.

2.        W niniejszej opinii wyjaśnię, dlaczego uważam, że dyrektywę VAT należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym, na mocy których korekta faktury dotycząca obowiązkowych danych, a mianowicie numeru identyfikacji podatkowej do celów podatku VAT, nie wywołuje skutku wstecznego, co oznacza, że z prawa do odliczenia podatku VAT można skorzystać jedynie za rok, w którym pierwotna faktura została skorygowana, a nie za rok, w którym faktura ta została wystawiona.

        W tym względzie przedstawię powody, dla których jestem zdania, iż państwa członkowskie mogą ustanowić środki sankcjonujące brak obowiązkowych danych, pod warunkiem że środki te są zgodne z zasadą proporcjonalności, a także środki ograniczające w czasie możliwość korygowania błędnej lub niepełnej faktury, o ile te ostatnie stosuje się w taki sam sposób do analogicznych praw w kwestiach podatkowych wynikających z prawa krajowego i takich praw wynikających z prawa Unii (zasada równoważności) oraz w praktyce nie uniemożliwiają one lub nadmiernie nie utrudniają wykonywania prawa do odliczenia (zasada skuteczności).