Opinia rzecznika generalnego - 4 lutego 2016 r. - Wieland i Rothwangl - Sprawa C-465/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 4 lutego 2016 r.(1)

Sprawa C‑465/14

Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank

przeciwko

F. Wielandowi

H. Rothwanglowi

[Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep [wyższy sąd ds. zabezpieczenia społecznego (Niderlandy)]

Zabezpieczenie społeczne — Artykuły 18 TFUE, 45 TFUE — Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Artykuły 2, 3 i 94 ust. 1 - 3 — Rozporządzenie (WE) nr 859/2003 — Artykuł 2 ust. 1 do 3 — Świadczenia emerytalne — Przepisy krajowe wyłączające byłych marynarzy z ubezpieczenia — Określenie praw wnioskodawcy przed przystąpieniem państwa jego obywatelstwa do Unii Europejskiej

        W niniejszym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczącym wykładni rozporządzenia nr 1408/71() i rozporządzenia nr 859/2003() Centrale Raad van Beroep zwraca się o wyjaśnienie kwestii, czy rozporządzenia te stoją na przeszkodzie niderlandzkim przepisom, obowiązującemu w latach 60-tych, które wyłączały obywateli państw trzecich z  obowiązywania ubezpieczenia emerytalnego. Postępowanie główne dotyczy dwóch byłych marynarzy, którzy w tym okresie mieszkali i pracowali na pokładzie statków morskich z portem macierzystym w Niderlandach. W rozpatrywanym okresie() obydwaj wnioskodawcy byli obywatelami Austrii (a zatem państwa trzeciego).  Jednakże w czasie, gdy złożyli w 2008 r. wnioski o emerytury od władz niderlandzkich, Austria przystąpiła już do Unii Europejskiej. W międzyczasie F. Wieland otrzymał obywatelstwo Stanów Zjednoczonych, natomiast H. Rothwangl pozostał obywatelem Austrii. Sąd odsyłający zwraca się o wyjaśnienie kwestii, czy dwaj byli marynarze podlegają pod zakres przepisów Unii w przedmiocie zabezpieczenia społecznego, czy przepisy przejściowe zawarte w tych uregulowaniach obejmują ich wnioski o prawa do świadczeń emerytalnych oraz czy przepisy krajowe, które w latach 60-tych wyłączyły ich z  obwiązywania ubezpieczenia emerytalnego, są niedopuszczalne ze względu na zawarty w art. 18 TFUE zakaz dyskryminacji oraz zagwarantowaną w art. 45 TFUE zasadę swobody przemieszczania się pracowników.