Opinia rzecznika generalnego - 4 lutego 2016 r. - Orange przeciwko Komisji - Sprawa C-211/15 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NILSA WAHLA

przedstawiona w dniu 4 lutego 2016 r.(1)

Sprawa C‑211/15 P

Orange SA, dawniej France Télécom,

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie - Wdrożona przez Republikę Francuską pomoc na rzecz France Télécom polegająca na reformie systemu finansowania świadczeń emerytalnych urzędników państwowych zatrudnionych we France Télécom - Zmniejszenie wysokości rekompensaty, jaka miała zostać wypłacona na rzecz skarbu państwa przez France Télécom - Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym pod pewnymi warunkami - Istnienie korzyści - Właściwe ramy odniesienia - Uwzględnienie „niekorzyści strukturalnej”

1.        W niniejszym odwołaniu Orange SA (zwana dalej „Orange”), dawniej France Télécom, zwraca się o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 26 lutego 2015 r., Orange/Komisja(2), w którym oddalił on jej żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2012/540/UE z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie pomocy państwa C 25/08 (ex NN 23/08) - Reforma systemu finansowania świadczeń emerytalnych urzędników państwowych zatrudnionych we France Télécom wdrożona przez Francję na rzecz France Télécom(3).

2.        Wśród kwestii podniesionych w odwołaniu Trybunał ma w szczególności rozstrzygnąć, czy Sąd słusznie utrzymał w mocy sporną decyzję w zakresie występowania korzyści gospodarczej po stronie France Télécom. Należało będzie w szczególności zbadać, czy „ramy odniesienia” przyjęte przez Komisję Europejską dla ustalenia tej korzyści zostały prawidłowo określone w odniesieniu do spornych środków tzw. „rekompensaty”, przyjętych w szczególnym kontekście reformy systemu finansowania świadczeń emerytalnych urzędników państwowych zatrudnionych dawniej we France Télécom.

        Moim zdaniem sprawa ta daje szczególną okazję do wyjaśnienia, że z wyjątkiem sytuacji odpowiadającej kryteriom wypracowanym w wyroku Altmark Trans i Regierungspräsidium Magdeburg(), okoliczność, iż środek państwowy ma na celu uwolnienie przedsiębiorstwa od domniemanej niekorzyści strukturalnej lub konkurencyjnej, nie może spowodować, że środek ten nie zostanie uznany za pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.