Orzeczenie
Wyrok Trybunału - 10 marca 2016 r. - HeidelbergCement przeciwko Komisji - Sprawa C-247/14 P
WYROK TRYBUNAŁU (trzecia izba)
z dnia 10 marca 2016 r.(*)
Odwołanie - Konkurencja - „Rynek cementu i produktów pokrewnychˮ - Postępowanie administracyjne - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 18 ust. 1 i 3 - Decyzja w sprawie żądania informacji - Uzasadnienie - Precyzyjność żądania
W sprawie C-247/14 P
mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 20 maja 2014 r.,
HeidelbergCement AG, z siedzibą w Heidelbergu (Niemcy), reprezentowana przez U. Denzel, C. von Köckritz oraz P. Pichler, Rechtsanwälte,
strona skarżąca,
w której drugą stroną postępowania jest:
Komisja Europejska, reprezentowana przez M. Kellerbauera, L. Malferrariego oraz R. Sauera, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana w pierwszej instancji,
TRYBUNAŁ (trzecia izba),
w składzie: M. Ilešič (sprawozdawca), prezes drugiej izby, pełniący obowiązki prezesa trzeciej izby, C. Toader i E. Jarašiūnas, sędziowie,
rzecznik generalny: N. Wahl,
sekretarz: M. Aleksejev, administrator,
uwzględniając pisemny etap postępowania i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 3 czerwca 2015 r.,
po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 15 października 2015 r.,
wydaje następujący
Wyrok
1 Spółka HeidelbergCement AG (zwana dalej „HeidelbergCement”) wnosi w odwołaniu o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2014 r. HeidelbergCement/Komisja (T-302/11, EU:T:2014:128, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), mocą którego sąd ten oddalił jej skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2011) 2361 wersja ostateczna z dnia 30 marca 2011 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawa COMP/38589 - cement i produkty pokrewne) (zwanej dalej „sporną decyzją”)
Ramy prawne
Motyw 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE] (Dz.U. 2003, L 1, s. 1) stanowi: