Opinia rzecznika generalnego - 17 grudnia 2015 r. - Sprawa C-528/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

HENRIKA SAUGMANDSGAARDA ŘE

przedstawiona w dniu 17 grudnia 2015 r.(1)

Sprawa C‑528/14

X

przeciwko

Staatssecretaris van Financiën

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (sąd najwyższy w Niderlandach)]

Wspólna taryfa celna - Rozporządzenie (WE) nr 1186/2009 - Artykuł 3 i nast. - Zwolnienie z należności celnych przywozowych - Mienie osobiste - Przeniesienie miejsca zamieszkania z kraju trzeciego na obszar Unii Europejskiej - Pojęcie „miejsca zamieszkania” - Wyłączenie możliwości posiadania miejsca zamieszkania jednocześnie w kraju trzecim i w państwie członkowskim Unii - Kryteria określenia miejsca zamieszkania

I -    Wprowadzenie

1.        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym przedstawiony przez Hoge Raad der Nederlanden (sąd najwyższy w Niderlandach) dotyczy wykładni art. 3 i nast. rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych(2). Ów art. 3 pozwala osobie fizycznej przenoszącej swoje „miejsce zamieszkania” z kraju trzeciego na obszar celny Unii Europejskiej na skorzystanie z takiego zwolnienia w stosunku do przywożonego przy tej okazji mienia osobistego.

2.        Niniejsze odesłanie prejudycjalne wpisuje się w ramy sporu pomiędzy X a Staatssecretaris van Financiën (ministerstwem finansów Niderlandów) w przedmiocie odmowy zwolnienia z należności celnych przywozowych mienia osobistego przywiezionego przez zainteresowanego do Niderlandów w związku z wyjazdem z Kataru, gdzie zamieszkiwał on i pracował przez trzy i pół roku. Zdaniem władz celnych zwolnienie z należności celnych przewidziane w wyżej wymienionym art. 3 nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ przez cały powyższy okres miejscem zamieszkania X pozostawały Niderlandy.

        Sąd odsyłający zwraca się do Trybunału przede wszystkim z pytaniem dotyczącym tego, czy dla celów stosowania rozporządzenia nr 1186/2009 dopuszcza się, by osoba fizyczna miała miejsce zamieszkania równocześnie zarówno w państwie członkowskim, jak i w kraju trzecim. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na to pytanie sąd odsyłający pyta następnie, czy zwolnienie z należności celnych na podstawie art. 3 tego rozporządzenia może zostać wykonane od momentu, gdy zainteresowany opuścił miejsce zamieszkania w kraju trzecim. W przypadku odpowiedzi przeczącej, a więc jeżeli nie dopuszcza się posiadania dwóch miejsc zamieszkania w tych ramach, sąd odsyłający wnosi wreszcie o podanie kryteriów, jakie należy stosować dla ustalenia miejsca zamieszkania osoby fizycznej w rozumieniu tego przepisu, w sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym, gdy osoba taka utrzymywała więzi zarówno osobiste, jak i zawodowe w kraju trzecim oraz więzi wyłącznie osobiste w państwie członkowskim.