Opinia rzecznika generalnego Wahl przedstawione w dniu 10 września 2015 r. - Florin Lazar przeciwko Allianz SpA. - Sprawa C-350/14., sygn. C-350/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NILSA WAHLA

przedstawiona w dniu 10 września 2015 r.(1)

Sprawa C‑350/14

Florin Lazar

przeciwko

Allianz SpA

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Tribunale di Trieste (Włochy)]

Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Prawo właściwe dla zobowiązań pozaumownych - Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 (Rzym II) - Artykuł 4 ust. 1 - Pojęcia „państwa, w którym powstaje szkoda”, „szkody” i „pośrednich skutków zdarzenia powodującego szkodę” - Członkowie rodziny osoby, która poniosła śmierć w wyniku wypadku drogowego - Osoby uprawnione do żądania naprawienia szkód majątkowych i niemajątkowych mające miejsca pobytu w różnych państwach

1.        Znajdujące zastosowanie od dnia 11 stycznia 2009 r. rozporządzenie (WE) nr 864/2007(2) zmierza - w trosce o pewność prawa i ochronę słusznych interesów wchodzących zwykle w grę - do harmonizacji norm kolizyjnych w dziedzinie zobowiązań pozaumownych. Rozporządzenie to nie ma natomiast na celu harmonizacji prawa materialnego państw członkowskich Unii Europejskiej w tej materii, co nie pozostaje bez wpływu na powstawanie pewnych problemów interpretacyjnych. Odwołując się - w szczególności w celu określenia prawa właściwego dla roszczeń wynikających z odpowiedzialności pozaumownej - do koncepcji, które co prawda są znane we wszystkich państwach członkowskich, lecz których znaczenie i zakres mogą w różnych porządkach prawnych znacznie od siebie odbiegać, sąd może być postawiony przed trudnym zadaniem, gdy w ramach tego samego sporu rozpoznaje żądania osób niemających zwykłego miejsca pobytu w tym samym państwie.

        Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku dokonywania wykładni art. 4 wspomnianego rozporządzenia, który w braku wyboru prawa przez strony, za kryterium determinujące prawo właściwe dla roszczeń wynikających z odpowiedzialności pozaumownej przyjmuje „miejsce powstania szkody”. Co obejmuje ta szkoda, zakładając, że w myśl tego postanowienia należy odróżnić ją od „zdarzenia powodującego szkodę”? Czy szkody poniesione przez bliskich członków rodziny osoby poszkodowanej w wypadku komunikacyjnym, które w myśl prawa krajowego uważane są za poniesione iure proprio, są równoznaczne ze „szkodami” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rzym II, czy raczej należy je uznać za ich „skutki pośrednie”?