Opinia rzecznika generalnego Jääskinen przedstawione w dniu 7 lipca 2015 r. - Consorci Sanitari del Maresme przeciwko Corporació de Salut del Maresme i la Selva. - Sprawa C-203/14., sygn. C-203/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NIILA JÄÄSKINENA

przedstawiona w dniu 7 lipca 2015 r.(1)

Sprawa C‑203/14

Consorci Sanitari del Maresme

przeciwko

Corporació de Salut del Maresme i la Selva

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Catalŕ de Contractes del Sector Públic (Hiszpania)]

Odesłanie prejudycjalne - Właściwość Trybunału - Pojęcie „sądu jednego z państw członkowskich” w rozumieniu art. 267 TFUE - Tribunal Catalŕ de Contractes del Sector Públic - Obligatoryjna właściwość organu odsyłającego - Dyrektywa 89/665/EWG - Wpływ na wykładnię art. 267 TFUE

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejsza sprawa ma swe źródło we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonym przez Tribunal Catalŕ de Contractes del Sector Públic (Hiszpania) (katalońskiego sądu ds. zamówień publicznych) w ramach szczególnego administracyjnego środka odwoławczego w dziedzinie zamówień publicznych.

2.        W trakcie postępowania przed Trybunałem, jego właściwość wzbudziła pewne wątpliwości w świetle cech Tribunal Catalŕ de Contractes del Sector Públic i w świetle wypracowanych przez orzecznictwo Trybunału kryteriów pozwalających na uznanie organu odsyłającego za „sąd jednego z państw członkowskich” w rozumieniu art. 267 TFUE; szczególną uwagę zwróciło kryterium dotyczące „obligatoryjnej właściwości sądu” w odniesieniu do organu odsyłającego.

        Tribunal Catalŕ de Contractes del Sector Públic jest bowiem wyspecjalizowanym kolegialnym organem administracji właściwym do rozpatrywania specjalnych środków odwoławczych w dziedzinie zamówień publicznych. Jako organ wyspecjalizowany nie jest on sądem w ścisłym rozumieniu prawa krajowego, a jego orzeczenie jest ostateczne w odniesieniu do administracyjnych procedur odwoławczych. Ponadto odwołanie się do tego organu jest fakultatywne, przez co powstaje pytanie, czy może on zostać zakwalifikowany jako „sąd jednego z państw członkowskich” w rozumieniu art. 267 TFUE. Pytanie to rodzi potrzebę zinterpretowania przez Trybunał, w szczególności, jego złożonego orzecznictwa na temat „obligatoryjnej właściwości” organu odsyłającego.