Opinia rzecznika generalnego Bot przedstawione w dniu 11 czerwca 2015 r. - Federación de Servicios Privados del sindicato Comisiones obreras (CC.OO.) przeciwko Tyco Integrated Security SL i Tyco Integrated Fire & Security Corporation Servicios SA. - Sprawa C-266/14., sygn. C-266/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 11 czerwca 2015 r.(1)

Sprawa C‑266/14

Federación de Servicios Privados del sindicato Comisiones Obreras (CC.OO.)

/

Tyco Integrated Security SL,

Tyco Integrated Fire & Security Corporation Servicios SA

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Nacional (Hiszpania)]

Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywa 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Pojęcie „czasu pracy” - Pracownicy mobilni - Brak stałego lub zwykłego miejsca pracy - Czas dojazdu z miejsca zamieszkania pracowników do pierwszego klienta i od ostatniego klienta do miejsca zamieszkania pracowników

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 2 pkt 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy(2).

2.        Wniosek ten został przedstawiony w ramach sporu pomiędzy Federación de Servicios Privados del sindicato Comisiones Obreras (CC.OO.) a Tyco Integrated Security SL i Tyco Integrated Fire & Security Corporation Servicios SA (zwanymi dalej: „przedsiębiorstwami, których dotyczy spór w postępowaniu głównym”) dotyczącego odmowy uznania przez te przedsiębiorstwa za „czas pracy” w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy 2003/88 czasu, który ich pracownicy poświęcają każdego dnia na przejazd z miejsca zamieszkania do pierwszego klienta i od ostatniego klienta do ich miejsca zamieszkania.

        W niniejszej opinii pragnę przedstawić powody, dla których uważam, że art. 2 pkt 1 dyrektywy 2003/88 należy interpretować w ten sposób, iż w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym czas, który pracownicy mobilni, a więc pracownicy niemający stałego lub zwykłego miejsca pracy, poświęcają na przejazd z ich miejsca zamieszkania do pierwszego klienta wskazanego przez ich pracodawcę oraz od ostatniego klienta wskazanego przez ich pracodawcę do ich miejsca zamieszkania jest „czasem pracy” w rozumieniu tego przepisu.