Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawione w dniu 23 kwietnia 2015 r. - Unione Nazionale Industria Conciaria (UNIC) i Unione Nazionale dei Consumatori di Prodotti in Pelle, Materie Concianti, Accessori e Componenti (Uni.co.pel) przeciwko FS Retail i inni. - Sprawa C-95/14., sygn. C-95/14
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
ELEANOR SHARPSTON
przedstawiona w dniu 23 kwietnia 2015 r.(1)
Sprawa C‑95/14
Unione nazionale industria conciaria (UNIC),
Unione Nazionale dei Consumatori di Prodotti in Pelle, Materie Concianti, Accessori e Componenti (UNI.CO.PEL)
przeciwko
FS Retail,
Luna srl,
Gatsby srl
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Milano (Włochy)]
Wymóg wskazania na etykiecie kraju pochodzenia towarów - Ustawodawstwo krajowe nakazujące wskazanie na etykiecie kraju pochodzenia produktów wyprodukowanych za granicą, jeśli produkty te opisano przy użyciu włoskich słów „cuoio”, „pelle” lub „pelliccia” - Nieprzestrzeganie okresu obowiązywania klauzuli standstill w odniesieniu do krajowego środka notyfikowanego na podstawie dyrektywy 98/34/WE - Bezskuteczność przepisu technicznego w przypadku sporu między jednostkami - Swobodny przepływ towarów - Artykuł 34 TFUE - Środki o skutku równoważnym - Wykładnia dyrektywy 94/11/WE
Włoskie władze wprowadziły wymóg, by na skórze poddanej dokonywanym za granicą procesom obróbki (takim jak garbowanie()) umieszczać etykietę wskazującą kraj pochodzenia skóry, jeśli na wykonanych z tej skóry wyrobach skórzanych, w szczególności obuwiu, użyto włoskich terminów „cuoio” (skóra), „pelle” (skóra) lub „pelliccia” (futro) (lub terminów od nich pochodnych lub ich synonimów). Dwie organizacje wszczęły przed Tribunale di Milano (sądem w Mediolanie) postępowanie zmierzające do zakazania podmiotom gospodarczym wprowadzania do obrotu we Włoszech obuwia, które nie spełnia powyższych wymogów etykietowania. Celem przedłożonego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest uzyskanie odpowiedzi Trybunału na pytanie, czy wspomniana zasada etykietowania jest sprzeczna z art. 34-36 TFUE, dotyczącymi swobodnego przepływu towarów, lub z dyrektywą 94/11/WE() (zwaną dalej „dyrektywą w sprawie etykietowania obuwia”), lub ze zmodernizowanym kodeksem celnym(). Niezależnie od powyższego drugą istotną kwestią, która nie została wskazana wprost przez sąd odsyłający, jest to, czy przepisy dyrektywy 98/34/WE() mogły spowodować bezskuteczność krajowej zasady etykietowania.