Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawione w dniu 5 marca 2015 r. - Staatssecretaris van Financiën przeciwko D. G. Kieback. - Sprawa C-9/14., sygn. C-9/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANORY SHARPSTON

przedstawiona w dniu 5 marca 2015 r.(1)

Sprawa C‑9/14

Staatssecretaris van Financiën

przeciwko

D.G. Kiebackowi

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy)]

Swobodny przepływ pracowników - Równe traktowanie rezydentów i nierezydentów - Podatek dochodowy - Pracownik, który nie uzyskiwał, w ujęciu rocznym, całego lub niemal całego dochodu podlegającego opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym był zatrudniony, ale w którym nie zamieszkiwał - Sytuacja osobista i rodzinna danego pracownika - Odliczenie odsetek od kredytu hipotecznego związanego z własnym mieszkaniem przez część roku podatkowego, w którym pracownik uzyskał cały lub niemal cały dochód podlegający opodatkowaniu w państwie członkowskim zatrudnienia - Pracownik przenoszący się w danym roku do państwa trzeciego

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy zakresu, w jakim, w odniesieniu do podatku dochodowego, zasada niedyskryminacji stanowiąca istotę swobody przepływu pracowników (art. 39 WE, obecnie art. 45 TFUE)(2) wymaga, aby państwa członkowskie przyznawały podatnikom niebędącym rezydentami takie same korzyści podatkowe związane z ich sytuacją osobistą i rodzinną, jak te, które przyznają podatnikom będącym rezydentami.

        W wyroku Schumacker() oraz w późniejszym orzecznictwie() Trybunał stwierdził w istocie, że w odniesieniu do podatku dochodowego sytuacje rezydentów i nierezydentów nie są co do zasady porównywalne, ponieważ ogólną zdolność danej osoby do płacenia podatków zazwyczaj łatwiej ocenić w państwie jego zamieszkania. Swoboda przepływu pracowników zasadniczo nie wymaga zatem od państwa miejsca zatrudnienia, aby uwzględniało sytuację osobistą i rodzinną podatników niebędących rezydentami przy ocenie ich zobowiązań podatkowych. Sytuacja przedstawia się jednak odmiennie, gdy podatnik niebędący rezydentem nie uzyskuje wystarczającego dochodu podlegającego opodatkowaniu w swoim państwie zamieszkania, aby możliwe było uwzględnienie jego sytuacji osobistej i rodzinnej w tym państwie.