Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawione w dniu 21 października 2014 r. - Ministre de l'Économie et des Finances przeciwko Gérard de Ruyter. - Sprawa C-623/13., sygn. C-623/13

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 21 października 2014 r.(1)

Sprawa C‑623/13

Ministre de l’Économie et des Finances

przeciwko

Gérardowi de Ruyterowi

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

Zabezpieczenie społeczne - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Zakres przedmiotowy - Dochód z majątku - Bezpośredni i istotny związek pomiędzy składkami a ustawodawstwem dotyczącym działów zabezpieczenia społecznego wymienionych w art. 4 rozporządzenia nr 1408/71

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (radę stanu) (Francja) (zwaną dalej „sądem odsyłającym”) dotyczy kwestii, czy rozporządzenie nr 1408/71(2) ma zastosowanie do składek pobieranych od dochodów z majątku i następnie przeznaczanych na finansowanie systemu zabezpieczenia społecznego. Odpowiedź na to pytanie zależy od wykładni art. 4 tego rozporządzenia, w którym wymieniono działy zabezpieczenia społecznego objęte jego zakresem przedmiotowym.

        W dwóch wyrokach wdanych w 2000 r.() Trybunał orzekł już co do zasady, że „contribution sociale généralisée” (powszechna składka na zabezpieczenie społeczne, zwana dalej „CSG”) i „contribution pour le remboursement de la dette sociale” (składka na spłatę zadłużenia systemu zabezpieczeń społecznych, zwana dalej „CRDS”), pobierane przez Francję od dochodu z tytułu zatrudnienia i od dochodu z majątku(), posiadają bezpośredni i istotny związek z ustawodawstwem dotyczącym działów zabezpieczenia społecznego wymienionych w art. 4 i w konsekwencji są objęte przedmiotowym zakresem rozporządzenia nr 1408/71. Było tak, ponieważ w odróżnieniu od opłat przeznaczonych na pokrycie ogólnych wydatków publicznych celem tych składek jest w szczególności i bezpośrednio finansowanie systemu zabezpieczenia społecznego we Francji lub spłata zadłużenia francuskiego powszechnego systemu zabezpieczenia społecznego(). W konsekwencji pobieranie takich składek od dochodu z tytułu zatrudnienia oraz od dochodu zastępczego pracowników zamieszkałych we Francji, ale podlegających ustawodawstwu dotyczącemu zabezpieczenia społecznego innego państwa członkowskiego (zazwyczaj dlatego, że byli oni zatrudnieni w tym drugim państwie), zostało uznane za niezgodne zarówno z ustanowionym w art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 1408/71 zakazem stosowania wobec danego pracownika więcej niż jednego ustawodawstwa dotyczącego zabezpieczenia społecznego, jak i z gwarantowanymi w traktacie swobodnym przepływem pracowników i ze swobodą przedsiębiorczości.