Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego Wahl przedstawione w dniu 23 października 2014 r. - Nemzeti Fogyasztóvédelmi Hatóság przeciwko UPC Magyarország Kft.. - Sprawa C-388/13., sygn. C-388/13
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
NILSA WAHLA
przedstawiona w dniu 23 października 2014 r.(1)
Sprawa C‑388/13
UPC Magyarország kft
przeciwko
Nemzeti Fogyasztóvédelmi Hatóság
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry)]
Nieuczciwe praktyki handlowe - Przekazana przez przedsiębiorstwo telekomunikacyjne błędna informacja powodująca dodatkowe koszty po stronie abonenta - Pojęcie „praktyki handlowej” - Rola prawa zobowiązań umownych
1. Co stanowi „praktykę handlową” w rozumieniu dyrektywy 2005/29/WE (zwanej dalej „dyrektywą o nieuczciwych praktykach handlowych”)(2)? Czy też, bardziej szczegółowo, czy przekazanie błędnych informacji jednemu konsumentowi może zostać uznane za „praktykę handlową” w takim rozumieniu? Jest to w istocie pytanie, z jakim zwrócił się sąd odsyłający w niniejszej sprawie. Poniżej wyjaśnię, dlaczego odpowiedź na to pytanie powinna być przecząca.
I - Ramy prawne
2. Motyw 6 dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych odnosi się do zasady proporcjonalności. Zgodnie z tą zasadą dyrektywa chroni konsumentów przed konsekwencjami takich nieuczciwych praktyk handlowych, w przypadku gdy konsekwencje te są istotne, ale uznaje, że w niektórych przypadkach skutki dla konsumentów mogą być znikome.
3. Zgodnie z motywem 7 dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych:
„Niniejsza dyrektywa odnosi się do praktyk handlowych bezpośrednio związanych z wywieraniem wpływu na decyzje dotyczące transakcji podejmowane przez konsumentów względem produktów […]”.
4. Zgodnie z motywem 9 tej dyrektywy:
„Niniejsza dyrektywa nie stanowi uszczerbku dla indywidualnych powództw wnoszonych przez osoby, które ucierpiały na skutek nieuczciwej praktyki handlowej. Nie stanowi ona również uszczerbku dla [przepisów Unii] i krajowych przepisów w zakresie prawa zobowiązań umownych […]”.
-
keyboard_arrow_right