Opinia rzecznika generalnego Szpunar przedstawione w dniu 3 września 2014 r. - Harald Kolassa przeciwko Barclays Bank plc. - Sprawa C-375/13., sygn. C-375/13

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 3 września 2014 r.(1)

Sprawa C‑375/13

Harald Kolassa

przeciwko

Barclays Bank plc

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Handelsgericht Wien (Austria)]

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych - Umowy z udziałem konsumentów - Konsument zamieszkały w jednym z państw członkowskich, który kupił na rynku wtórnym u pośrednika z siedzibą w innym państwie członkowskim papiery wartościowe wyemitowane przez bank z siedzibą w trzecim państwie członkowskim - Jurysdykcja do rozpoznania powództw przeciwko bankowi emitentowi wspomnianych papierów wartościowych

I -    Wprowadzenie

1.        Czy bank z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie, który wyemitował certyfikaty inwestycyjne na rynku pierwotnym w Niemczech, może być pozwany z tytułu odpowiedzialności umownej lub deliktowej przed sąd austriacki miejsca zamieszkania poszkodowanego inwestora, który nabył takie certyfikaty na rynku wtórnym? Problem ten leży u podstaw rozpatrywanego odesłania prejudycjalnego. Stronami sporu w postępowaniu głównym są Harald Kolassa i Barclays Bank plc (zwany dalej „Barclays Bank”).

2.        Handelsgericht Wien (sąd handlowy w Wiedniu, Austria) zwrócił się do Trybunału z czterema pytaniami prejudycjalnymi dotyczącymi wykładni art. 5 pkt 1 lit. a), art. 5 pkt 3 i art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych(2).

        W niniejszej opinii będę cytować wielokrotnie orzecznictwo Trybunału dotyczące Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych() (zwanej dalej „konwencją brukselską”), ponieważ w zakresie, w jakim rozporządzenie nr 44/2001 zastępuje konwencję brukselską, wykładnia dokonana przez Trybunał w odniesieniu do postanowień tej konwencji stosuje się również do przepisów wspomnianego rozporządzenia, jeśli postanowienia konwencji brukselskiej i przepisy rozporządzenia nr 44/2001 można uznać za równorzędne().