Opinia rzecznika generalnego Cruz Villalón przedstawione w dniu 11 września 2014 r. - Pez Hejduk przeciwko EnergieAgentur.NRW GmbH. - Sprawa C-441/13., sygn. C-441/13

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 11 września 2014 r.(1)

Sprawa C‑441/13

Pez Hejduk

przeciwko

EnergieAgentur.NRW GmbH

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Handelsgericht Wien (Austria)]

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Jurysdykcja sądu w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie nr 44/2001 - Artykuł 5 pkt 3 - Jurysdykcja sądu w przypadku odpowiedzialności z tytułu „czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego” - Autorskie prawa majątkowe - Treści rozpowszechniane za pośrednictwem Internetu - Kryteria ustalenia miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę - Szkoda „nieumiejscowiona”

1.        Handelsgericht Wien zwraca się w niniejszej sprawie do Trybunału Sprawiedliwości w przedmiocie wskazania łącznika lub łączników właściwych dla określenia jurysdykcji sądu w przypadku naruszenia autorskiego prawa majątkowego za pośrednictwem Internetu w taki sposób, który nie pozwala określić terytorialnie miejsca urzeczywistnienia się szkody. W przeciwieństwie do stanu faktycznego, jaki miał miejsce w sprawie Pinckney(2), gdzie Trybunał Sprawiedliwości miał do czynienia z zarzutem naruszenia autorskich praw majątkowych w wyniku zwielokrotnienia i dystrybucji poprzez Internet płyt CD z muzyką, niniejsza sprawa dotyczy autorskich praw majątkowych pewnego fotografa, którego prace rozpowszechniano bez jego zgody za pośrednictwem strony internetowej.

        Rozpowszechnianie w trybie on-line forografii chronionych na podstawie dyrektywy 2001/29/WE w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym() różni się w istotny sposób od sprzedaży produktów w trybie on-line. Chodzi bowiem o takie rozpowszechnianie, w stosunku do którego nie można stwierdzić, iż dokonuje się ono w jednym lub kilku miejscach możliwych do określenia terytorialnie. Wręcz przeciwnie, szkoda się „dematerializuje”, to jest rozprasza się, a tym samym staje się „nieumiejscowiona”, utrudniając w ten sposób ustalenie miejsca, w którym wystąpiła szkoda w rozumieniu art. 5 pkt 3 rozporządzenia nr 44/2001().