Opinia rzecznika generalnego Wahl przedstawione w dniu 22 maja 2014 r. - Teresa Mascellani przeciwko Ministero della Giustizia. - Sprawa C-221/13., sygn. C-221/13

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NILSA WAHLA

przedstawiona w dniu 22 maja 2014 r.(1)

Sprawa C‑221/13

Teresa Mascellani

przeciwko

Ministero della Giustizia

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunale ordinario di Trento (Włochy)]

(Polityka społeczna - Dyrektywa 97/81/WE - Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze godzin zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Przekształcenie umowy o pracę w niepełnym wymiarze godzin w umowę o pracę w pełnym wymiarze godzin wbrew woli pracownika)

1.        Czy z dyrektywą 97/81/WE(2) zgodne jest ustanowienie przez państwo członkowskie przepisów umożliwiających pracodawcy jednostronne modyfikowanie stosunku pracy, w wyniku którego pracownik zostaje zobowiązany do zmiany pracy w niepełnym wymiarze godzin na pracę w pełnym wymiarze godzin wbrew swej woli? Tak w istocie brzmi pytanie, na temat którego Trybunał ma wypowiedzieć się w niniejszej sprawie.

I -    Ramy prawne

A -    Prawo Unii

2.        Dyrektywa 97/81 włącza do prawa UE porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC (zwane dalej „porozumieniem ramowym”). Porozumienie ramowe znajduje się w załączniku do dyrektywy 97/81.

3.        Jak powtórzono w motywie 5 dyrektywy 97/81, w konkluzjach Rady Europejskiej w Essen podkreślona została potrzeba podjęcia środków mających na celu wspieranie zatrudnienia oraz polityki równych szans dla mężczyzn i kobiet, a także wezwano do podjęcia środków w celu zwiększenia intensywności zatrudnienia w stosunku do wzrostu gospodarczego, w szczególności poprzez bardziej elastyczną organizację pracy w sposób, który jednocześnie spełniałby życzenia pracodawców i pracowników oraz był zgodny z wymogami konkurencji.

4.        Zgodnie z motywem 11 dyrektywy 97/81:

„Pragnieniem sygnatariuszy było zawarcie Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, ustanawiającego zasady ogólne i minimalne wymagania w odniesieniu do problematyki pracy w niepełnym wymiarze godzin; [...] wykazali oni swój zamiar stworzenia ogólnych ram służących eliminacji dyskryminacji wobec pracowników pracujących w niepełnym wymiarze godzin oraz przyczynienia się do zwiększania potencjalnych możliwości pracy w niepełnym wymiarze godzin w oparciu o zasady, które mogą być zaakceptowane zarówno przez pracodawców jak i pracowników”.