Opinia rzecznika generalnego Cruz Villalón przedstawione w dniu 19 czerwca 2014 r. - Elena Petru przeciwko Casa Judeţeană de Asigurări de Sănătate Sibiu i Casa Naţională de Asigurări de Sănătate. - Sprawa C-268/13., sygn. C-268/13

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 19 czerwca 2014 r.(1)

Sprawa C‑268/13

Elena Petru

przeciwko

Casa Judeţeană de Asigurări de Sănătate Sibiu

i

Casa Naţională de Asigurări de Sănătate

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Sibiu (Rumunia)]

Swobodny przepływ osób - Zabezpieczenie społeczne - Zwrot kosztów leczenia poniesionych w innym państwie członkowskim - Uprzednie zezwolenie - Zakres pojęcia „leczenia, które ma taki sam stopień skuteczności” - Brak zasobów materiałowych w ośrodku szpitalnym - Zakres terytorialny braku w celu uzyskania prawa do uprzedniej zgody

1.        Przez niniejsze pytanie prejudycjalne Tribunalul Sibiu przekazuje nam swoje wątpliwości co do wykładni art. 22 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie(2), w przypadku gdy obywatelka rumuńska dochodzi od organów swojego kraju zwrotu kosztów interwencji chirurgicznej, jakiej poddała się w Niemczech, uznawszy ‒ co stwierdziła przed sądem odsyłającym ‒ że szpital w Rumunii, gdzie miała być internowana, nie dysponował podstawowymi produktami leczniczymi i artykułami szpitalnymi.

2.        W podsumowaniu Trybunał został zapytany o to, czy ogólny brak podstawowych środków leczniczych w państwie zamieszkania należy uznać za sytuację, w której niemożliwe jest świadczenie usługi leczniczej. Jeżeli tak jest, to czy umożliwia to pacjentowi na podstawie art. 22 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia nr 1408/71 wykonanie prawa do uzyskania zezwolenia na skorzystanie z usługi w innym państwie członkowskim na koszt systemu świadczeń w państwie zamieszkania tego pacjenta.

        Pomimo że Trybunał wielokrotnie wypowiadał się w swoim orzecznictwie na temat zakresu rzeczonego przepisu i zakresu usług leczniczych w świetle swobód przepływu, to jednak po raz pierwszy przedstawiony został przypadek, w którym konieczność uzyskania usługi w innym państwie członkowskim jest uzasadniona niedostatkiem środków w państwie zamieszkania.