Opinia rzecznika generalnego Cruz Villalón przedstawione w dniu 29 kwietnia 2014 r. - Republika Federalna Niemiec przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-399/12., sygn. C-399/12

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 29 kwietnia 2014 r.(1)

Sprawa C‑399/12

Republika Federalna Niemiec

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

(skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez Republikę Federalną Niemiec)

Organizacje międzynarodowe - Procedura zawierania umów - Ustalanie stanowisk, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę - Rezolucje Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina - Artykuł 218 ust. 9 TFUE - Umowy zawierane przez państwa członkowskie - Skuteczność prawna - Analogia

1.        Unia Europejska stała się w miarę upływu lat ważnym podmiotem wśród organizacji międzynarodowych(2). Jednym z istotnym w tym kontekście postanowień traktatów jest art. 218 ust. 9 TFUE, który zawiera formalną podstawę prawną w zakresie ustalania stanowisk, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne. W związku z niniejszą skargą o stwierdzenie nieważności rodzi się pytanie, czy to postanowienie znajduje zastosowanie w następującym szczególnym przypadku, gdy po pierwsze, niektóre państwa członkowskie Unii należą do organizacji, a sama Unia Europejska nie jest jej członkiem, a po drugie, gdy organizacja ta wydaje zasadniczo „zalecenia”.

        Powodem tego sporu były uzgodnienia pomiędzy Unią a państwami członkowskimi w sektorze działania Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina (OIV) - międzyrządowej organizacji działającej w sektorze winorośli, wina, napojów winopochodnych, winogron stołowych, suszonych winogron i innych produktów sektora wina. Liczne państwa członkowskie są członkami tej organizacji, sama Unia jednak nie. W dniu 18 czerwca 2012 r. Rada kwalifikowaną większością głosów, na podstawie art. 43 TFUE w związku z art. 218 ust. 9 TFUE, przyjęła po raz pierwszy decyzję w sprawie przyjęcia stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii w odniesieniu do niektórych rezolucji OIV. Republika Federalna Niemiec, która głosowała przeciwko tej decyzji i załączyła do protokołu swoje stanowisko, wniosła niniejszą skargę o stwierdzenie nieważności.