Opinia rzecznika generalnego Cruz Villalón przedstawione w dniu 14 kwietnia 2014 r. - T & L Sugars Ltd i Sidul Açúcares Unipessoal Lda przeciwko Komisji Europejskiej. - Sprawa C-456/13 P., sygn. C-456/13 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 14 października 2014 r.(1)

Sprawa C‑456/13 P

T & L Sugars Ltd,

Sidul Açúcares Unipessoal Lda

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie - Rolnictwo - Nadzwyczajne środki dotyczące udostępniania na rynku Unii pozakwotowego cukru i pozakwotowej izoglukozy - Rozporządzenie (UE) nr 222/2011 - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 293/2011 - Środki otwierające pozakwotowy kontyngent taryfowy na przywóz cukru - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 302/2011 - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 393/2011 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Osoby fizyczne i prawne - Legitymacja czynna - Artykuł 263 akapit czwarty ostatni człon zdania TFUE - Akty regulacyjne niewymagające środków wykonawczych - Pojęcie

1.        Rozpatrywane odwołanie dotyczy wyroku Sądu Unii Europejskiej T & L Sugars i Sidul Açúcares/Komisja(2), na mocy którego Sąd między innymi odrzucił jako niedopuszczalną wniesioną przez T & L Sugars Ltd i Sidul Açúcares Unipessoal Lda, dwa przedsiębiorstwa prowadzące działalność w zakresie rafinacji importowanego cukru trzcinowego, z siedzibami na terenie Unii Europejskiej, skargę o stwierdzenie nieważności kilku rozporządzeń Komisji Europejskiej przyjmujących nadzwyczajne środki dotyczące udostępnienia na rynku pozakwotowego cukru i pozakwotowej izoglukozy(3) oraz otwierających pozakwotowy kontyngent taryfowy na przywóz cukru na rok gospodarczy 2010/2011(4).

        W niniejszej sprawie Sąd zasadniczo orzekł przede wszystkim, że ponieważ wdrożenie spornych rozporządzeń wymaga przyjęcia przez państwa członkowskie pewnej liczby środków, wnoszący odwołanie nie mogą powoływać się na art. 263 akapit czwarty ostatni człon zdania TFUE. Ponadto Sąd uznał, że zaskarżone rozporządzenie wykonawcze nr 302/2011 nie dotyczy indywidualnie wnoszących odwołanie i w konsekwencji uwzględnił podniesiony przez Komisję zarzut niedopuszczalności, stwierdzając niedopuszczalność skargi w zakresie, w jakim miała na celu stwierdzenie nieważności zaskarżonych rozporządzeń.