Opinia rzecznika generalnego - 27 lutego 2014 r. - Briels i in. - Sprawa C-521/12

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 27 lutego 2014 r.(1)

Sprawa C‑521/12

T.C. Briels i inni

przeciwko

Minister van Infrastructuur en Milieu

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy)]

Dyrektywa siedliskowa - Przedsięwzięcie mające wpływ na siedlisko w ramach obszaru Natura 2000 - Środki łagodzące - Środki kompensujące

1.        Projekt poszerzenia drogi w Niderlandach oddziałuje na specjalny obszar ochrony w rozumieniu dyrektywy siedliskowej(2). Może on w szczególności ograniczyć powierzchnię lub jakość łąk trzęślicowych(3) na tym obszarze. Zarządzono podjęcie pewnych środków zmierzających do stworzenia nowych łąk w innym miejscu na tym samym obszarze w celu zastąpienia lub powiększenia naruszonych łąk. Rozporządzenia ministra zatwierdzające projekt obejmujący te środki zostały zaskarżone na drodze prawnej.

2.        W związku z tym Raad van State (Rada Stanu) zmierza w istocie do ustalenia, czy występuje niekorzystny skutek dla integralności terenu w rozumieniu dyrektywy siedliskowej, jeśli projekt obejmuje utworzenie na tym obszarze strefy tego typu siedliska przyrodniczego o powierzchni równej lub większej, a jeśli tak, czy to utworzenie należy uważać za „środek kompensujący” w rozumieniu tej dyrektywy.

 Prawo Unii Europejskiej

 Dyrektywa siedliskowa

3.        Artykuł 1 dyrektywy siedliskowej zawiera szereg definicji, a w szczególności:

„a)      ochrona oznacza zespół środków wymaganych do zachowania lub odtworzenia siedlisk przyrodniczych [...] we właściwym stanie ochrony, określonym w lit. e) [...];

[...]

e)       oznacza sumę oddziaływań na siedlisko przyrodnicze oraz na jego typowe gatunki, które mogą mieć wpływ na jego długofalowe naturalne rozmieszczenie, strukturę i funkcje oraz na długoterminowe przetrwanie jego typowych gatunków w obrębie terytorium, o którym mowa w art. 2.