Wyrok Trybunału - 13 marca 2014 r. - Malburg - Sprawa C-204/13

WYROK TRYBUNAŁU (szósta izba)

z dnia 13 marca 2014 r.(*))

Podatki - Podatek od wartości dodanej - Źródło i zakres prawa do odliczenia - Rozwiązanie spółki przez wspólnika - Nabycie części klienteli tej spółki - Wniesienie wkładu niepieniężnego do innej spółki - Zapłata naliczonego podatku - Możliwe odliczenie

W sprawie C‑204/13

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) postanowieniem z dnia 20 lutego 2013 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 18 kwietnia 2013 r., w postępowaniu

Finanzamt Saarlouis

przeciwko

Heinz Malburg,

TRYBUNAŁ (szósta izba),

w składzie: A. Borg Barthet, prezes izby, S. Rodin i F. Biltgen (sprawozdawca), sędziowie,

rzecznik generalny: M. Szpunar,

sekretarz: A. Calot Escobar,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

rozważywszy uwagi przedstawione:

-        w imieniu H. Malburga przez K. Kocha, Rechtsanwalt,

-        w imieniu rządu niemieckiego przez T. Henze’a oraz K. Petersen, działających w charakterze pełnomocników,

-        w imieniu Komisji Europejskiej przez C. Soulay oraz A. Cordewenera, działających w charakterze pełnomocników,

podjąwszy, po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,

wydaje następujący

Wyrok

1        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 4 ust. 1 i 2, a także art. 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1), zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (Dz.U. L 102, s. 18) (zwanej dalej „szóstą dyrektywą”).

        Wniosek ten został przedstawiony w ramach sporu pomiędzy Finanzamt Saarlouis (urzędem skarbowym w Sarrelouis, zwanym dalej „Finanzamt”) a H. Malburgiem, dotyczącego prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej (zwanego dalej „podatkiem VAT”), zapłaconego przez wspólnika w związku z przejęciem części klienteli przy podziale rzeczywistym majątku spółki prawa cywilnego zajmującej się doradztwem podatkowym.