Opinia rzecznika generalnego - 19 grudnia 2013 r. - Komisja przeciwko Parlamentowi i Radzie - Sprawa C-427/12

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 19 grudnia 2013 r.(1)

Sprawa C‑427/12

Komisja Europejska

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Radzie Unii Europejskiej

(Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez Komisję)

Skarga o stwierdzenie nieważności - Wykładnia art. 290 TFUE i art. 291 TFUE - Akt delegowany - Akt wykonawczy - Głębokość kontroli - Rozporządzenie (UE) nr 528/2012 - Produkty biobójcze - Ustalanie opłat i należności - Europejska Agencja Chemikaliów

1.        Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona w niniejszej sprawie przez Komisję przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie z uwagi na niewłaściwe zastosowanie przez te instytucje art. 291 ust. 2 TFUE - to jest nałożenie na Komisję w treści art. 80 ust. 1 rozporządzenia nr 528/2012(2) obowiązku wydania przez nią „rozporządzenia wykonawczego” - po raz pierwszy daje Trybunałowi Sprawiedliwości możliwość wypowiedzenia się w przedmiocie znaczenia i zakresu aktów „delegowanych” przewidzianych w treści art. 290 TFUE(3). Należy przy tym wziąć pod uwagę, iż jedynym zarzutem przedstawionym przez Komisję jest zarzut dokonania przez Parlament Europejski i Radę błędnej wykładni zakresu zastosowania przywołanych art. 290 TFUE i art. 291 ust. 2 TFUE.

2.        Można pominąć rozważania, czy pytanie przedstawione w niniejszej sprawie, co podnosi Rada, „dotyka samego sedna pewnych podstawowych zagadnień pojawiających się w związku z integracją europejską”(4). Jednakże oczywiste jest, iż traktat z Lizbony otworzył drogę do stosowania nowego trybu stanowienia prawa, opartego na współpracy pomiędzy Parlamentem i Radą z jednej strony, a Komisją z drugiej strony, co pozwala uznać zagadnienie przedstawione przez Komisję za bardzo delikatne.

        Oczywiście, niniejsza sprawa, pierwsza, która daje Trybunałowi Sprawiedliwości możliwość wypowiedzenia się w przedmiocie tak istotnej kwestii, jaką jest system aktów prawnych Unii, nie będzie i nie może być sprawą ostatnią. Jakkolwiek istotna by nie była niniejsza, dosłownie inauguracyjna, sprawa dla orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości dotyczącego art. 290 TFUE, łatwo zauważyć, iż w jej ramach Trybunał Sprawiedliwości nie będzie miał możliwości powiedzieć w tej kwestii. Istnieje ku temu jedna, podstawowa przyczyna, a mianowicie okoliczności niniejszej sprawy nie wymagają od Trybunału Sprawiedliwości, aby udzielił odpowiedzi na każdy z problemów, jakie mogą wiązać się ze wspomnianym postanowieniem. Z tym zastrzeżeniem strony niniejszego postępowania słusznie wskazują, że Trybunał Sprawiedliwości może obecnie rozpocząć proces wyjaśniania znaczenia tego postanowienia traktatu, wnosząc w ten sposób swój wkład w częściowe wyeliminowanie konfliktowych sytuacji pomiędzy instytucjami.