Opinia rzecznika generalnego - 12 września 2013 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko Radzie i Parlamentowi - Sprawa C-270/12

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JÄÄSKINENA

przedstawiona w dniu 12 września 2013 r. (1)

Sprawa C‑270/12

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

i

Parlamentowi Europejskiemu

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) - Ważność art. 28 rozporządzenia (UE) nr 236/2012 w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego - Podstawa prawna - Artykuły 114 i 352 TFUE - Równowaga instytucjonalna i podział kompetencji - Przesłanki przyznania uprawnień agencjom Unii - Przekazywanie na podstawie art. 290 TFUE i wykonanie na podstawie art. 291 TFUE - Orzecznictwo w sprawie Meroni - Orzecznictwo w sprawie Romano - Współoddziaływanie z postanowieniami traktatu z Lizbony dotyczącymi kontroli sądowej aktów wydanych przez agencje posiadających wiążące skutki prawne

I -    Wprowadzenie

        Postępowanie wszczęte prze Zjednoczone Królestwo przeciwko Radzie i Parlamentowi Europejskiemu ma na celu stwierdzenie nieważności art. 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego(). Artykuł ten wyposaża Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA, zwany dalej „EUNGiPW”) w pewne uprawnienia do podjęcia interwencji na rynkach finansowych państw członkowskich przy pomocy prawnie wiążących aktów w przypadkach będących „zagrożeniem dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego Unii lub jego części”. Okoliczności te zostały z kolei określone dokładniej w art. 24 ust. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 918/2012(). Działanie, do którego podjęcia uprawniony jest EUNGiPW na podstawie art. 28 ust. 1 rozporządzenia nr 236/2012 obejmuje nakładanie na osoby fizyczne i prawne obowiązków zgłoszeniowych i obowiązków podawania do wiadomości publicznej, oraz zakazywanie dokonywania określonych transakcji lub ograniczanie takich transakcji.