Opinia rzecznika generalnego - 16 maja 2013 r. - Rintisch przeciwko OHIM - Sprawa C-121/12 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 16 maja 2013 r.(1)

Sprawa C‑120/12 P

Sprawa C-121/12 P

Sprawa C-122/12 P

Bernhard Rintisch

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Dowody na istnienie i ważność wcześniejszego znaku towarowego - Dowody i tłumaczenia przedłożone po upływie terminu wyznaczonego przez OHIM - Uprawnienia dyskrecjonalne Izby Odwoławczej

1.        Odwołania wniesione w trzech niniejszych sprawach dotyczą trzech wyroków Sądu, które zostały wydane w tym samym dniu, sformułowane w podobny sposób i oparte na tej samej wykładni art. 74 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94(2) oraz zasady 20 ust. 1 i zasady 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 (zwanego dalej „rozporządzeniem wykonawczym”)(3). Odwołania opierają się na tych samych dwóch zarzutach.

        W każdej sprawie ten sam właściciel znaku towarowego, B. Rintisch, wniósł sprzeciw wobec rejestracji trzech różnych znaków towarowych jako wspólnotowych znaków towarowych na tej podstawie, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do określonych znaków, za których właściciela B. Rintisch się uważa. W uzasadnieniu swojego sprzeciwu powołał się on m.in. na wcześniejsze znaki niemieckie. W celu sprzeciwienia się rejestracji B. Rintisch musiał także wykazać istnienie i ważność tych wcześniejszych znaków, jednak nie przedłożył Wydziałowi Sprzeciwów Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (zwanego dalej „OHIM” lub „Urzędem”) w terminie określonym przez Urząd wszystkich koniecznych dowodów w tym zakresie wraz z tłumaczeniami właściwych dokumentów na język postępowania, którym w każdej sprawie był język angielski. W związku z tym Wydział Sprzeciwów odrzucił sprzeciwy. Odwołując się od tych decyzji, B. Rintisch przedłożył dodatkowe dokumenty oraz tłumaczenia dokumentacji dowodowej. W każdej sprawie Izba Odwoławcza OHIM odmówiła ich uwzględnienia ze względu na fakt, że nie dysponowała uprawnieniami dyskrecjonalnymi do uczynienia tego. Sąd oddalił skargi wniesione na decyzje Izby Odwoławczej.